• Авторизация


Новы верш 19-09-2006 22:35 к комментариям - к полной версии - понравилось!


Крокі (прысв. ўсім сябрам)
Мы йшлі па каменнаму бруку
Мы йшлі ўзжоўж каменнай сцяны
Мароз замаруджваў думкі
Навокал было ні душы
Пад сьнегам бялюткім спаў горад
Ў чароўнай начной цішыні
Ядналіся нашыя крокі
Й губляліся ўдалечыні
А потым... А потым быў ранак
Ў растанні слязіліся вочы
Разьвітваліся бы ў тумане
І ціха, павольна крочылі
Спыняліся Штохвілінна
З надзеяй кідалі позірк
Ды позна Жыццё змянілася
Цяпер паасобку кожны.
Штоноч я хаджу па горадзе
І крокі мае ў цішыні
Яднаюцца з вашымі крокамі
Й губляюцца ўдалечыні
В колонках играет: Metallika - Seek And Destroy

LI 5.09.15
вверх^ к полной версии понравилось! в evernote
Комментарии (4):
всё-таки закончил=0 молодец=)
Хто для цябе сябра? Каго гэтым імем можаш назваць асабіста ты?
Zni4ka 23-09-2006-18:56 удалить
Андрусь! прывітанні з медуніверсітэта. (Я знайла Чырвоны касцёл. там знаходзіцца тэатр аднаго актора "Зніч".Будзе час- прыходзь на "Рагнеду")
Ultrabelarus 24-09-2006-23:22 удалить
Исходное сообщение Незразумелая: Хто для цябе сябра? Каго гэтым імем можаш назваць асабіста ты?

Складанае пытанне... у мяне ёсць сябры і ёсць сябры. З аднымі я бачуся кожны дзень, збольшага былыя ці наяўныя аднакласнікі, а з другімі я бачуся рэдка ці наогул не бачуся, але ўсё адно яны мне вельмі блізкія... Гэты верш і пра тых, і пра другіх, хоць болей усё ж пра першых.

LI 5.09.15


Комментарии (4): вверх^

Вы сейчас не можете прокомментировать это сообщение.

Дневник Новы верш | Ultrabelarus - Дзённік сумнай пачвары | Лента друзей Ultrabelarus / Полная версия Добавить в друзья Страницы: раньше»