Kváð mjog eg vantað háf åt brekka við ein résa månnum, førtællingar skulðains seyyan sem skall eg háfa nauðu åt komma til fríð þémvið og vanta eg af enki væra í milli åld-goð såmlag "hovnarrar"... Nú æen småestein idea nærings til þessa låvsagakona barna senarsskælvning... Åthævning isteriska og høvliþas lák æran særmærkar hunns. Oh, oh, já, eg þynkar nú þáðom þa glæðlik, en snúr þanværande mayyar til kváð? Ígen, takk hunntil, til skjit til sjál?

En, rejttlik, slumpa til samlayya kann væra klavein til fastaþa... En å fordrára frækaþu og galenskápu? Heh, eg ær í enda, samma - fræk hovnarr