En å alska meg ær allþýngs bæðra: når ðú unðra einum nåttstérnum í sánðafølðu skallað brenða mínar røjkalsar megfor, påkallande meg veð klæru kjørþu og Ormsílðu þærí, skalð ðú komma litill til leyye í bårmu minu. For einu kyssu vilað ðú þátíðu géfa ållu; en kvaþá géf einu drøppu støvs skallað løsa allu í þessu stunðu. 3é skålluþ samlá gøðru og lagar kønum og kryðar; зé skålluþ bæra minum gúllastøjnum; зé skålluþ åvergå érðasmænnaþú í pråktu og stóltaþú; en alltíðu í gærlíþa til meg, og þá skålluþ зé komma minu gløðu til. Eg byð ykkars inðærlik åt komma út førundra meg í einu einliku toknikku, og dekkað með einu gúllarøðu håpuðplaззu. Eg alskar ykkur! Eg þýrstar ykkas! Blæða åðar røððað, ófhýððað åðar svétvellik, eg sem ær all njutning og purpur og lust ðins innarst féllungars, gærar ykkur! Sæþa på vingareinu og vékka opp ðin kvéllað prakt ykkur inn í: komm til meg!