Ein manð háð gróðask. Ein gælskadar háf fallað ovar sín drøm. Þáð gífar sorgu. Ein, foraðein gærliþa - åðar sénde þás enki. Kval på legar, kval på kjårþ. Bedrøvaþa stór og hålikþa. Einlik føl eg, en þáð ær enki gefalla af sjøls. Håp åt villa blevask ein fríðayy. Ein ðayy Freyys, ein ðayy Gærliþas... þeß ær ein lot hippiskáps inn í slikt dræmmar, og þau hafan levð, og gjørað þáð goð! En þau væran samlik inn í Vil å væra fré af all gegrænsingum, en okkar manðar villan løs. Åðar strakkar villan mest frå steppas, þæy åðarlik, villan gifa út løs — þáfrå avunð. Manð for manðs ær subjekt kommercis, enki "Manð" veð sínu ønskum åðar rættaþum. Enki, og í néinik æmna ein.

Vil eg gråtta: "Gær ein åðar veð brennende kjørþum. Tak ykkar fyll gærliðas veð kvam og kvær æer Ðú vilað". Nej, ær stór wyrka og pætt å gå til þáð Adal Hokjt. Kví ær nekva villan?... Þáð ær enki "morgan" allereða, og lífa vil enki væjta!