Дзесяць прыказаньняў для беларускага жаўнера”, 1920 г.

Напісаныя ў далёкім 1920 годзе "прыказаньні для беларускага жаўнера" надзвычай актуальныя і сёньня...



“Дзесяць прыказаньняў для беларускага жаўнера”

1. Калі ты праваслаўны, - ня думай, што ты расіец. Калі ты каталік, - ня думай, што ты паляк. Ведай, што ты беларус, і гавары ўсюды толькі па-беларуску, бо гэта - твая родная мова, мова тваіх бацькоў і дзядоў. Хто саромеецца сваёй роднай мовы, той не сын свайго краю, той нявольнік у чужых і здрайца свайму народу. Твой край, народ і мова ня горшыя за іншыя краі, народы і мовы.

2. Шануй гонар і волю Беларусі. Будзь шчырым абаронцам сваёй зямлі. Сьмела ваюй з тымі, хто хоча забраць тваю гасподу. Калі хочаш сам быць гаспадаром сваёй працы, дык ты павінен, як усе іншыя народы, не баючыся сьмерці, са зброяй у руках пайсьці на ворага, каторы забірае тваю зямлю. А калі пабаішся сьмерці і пусціш ворага да сябе, дык ён заваюе твой край, і ты ў яго, як парабак, пойдзеш на сьмерць, бараніць чужыя інтарэсы, як ты і дагэтуль праліваў кроў за чужых.

3. Ты павінен зразумець, што воля - гэта ня ёсьць грабаваць, адбіраць чужую ўласнасьць і ня слухаць разумнейшых людзей. Хто гэтак робіць, - даводзіць свой край да голаду і няшчасьця, паганіць сваё імя і дапамагае няволі. Праўдзівая і разумная воля робіць у краі парадак, папраўляе дабрабыт усіх людзей, каб яны былі ўсе роўные, сытые і добра адукаваные і каб карысталі самі з сваей працы. Гэта можа быць толькі тады, калі адважна будзеш ваяваць.

4. Ты павінен быць горды і шчасьлівы тым, што стаіш пад Беларускім Нацыянальным Сьцягам, што ты ўзброены дзеле таго, каб стаяць за роўнасьць Беларусі з другімі народамі зямлі. Сваю беларускую славу ты павінен бараніць да апошняй кроплі крыві.

5. Ты павінен памятаць, што тваё ўласнае шчасьце і шчасьце ўсяго Беларускага Народу - у тваіх руках. Ты павінен быць шчырым і верыць у сваю правату, у сваю сілу, зразумець, што ты ня горшы за ўсіх і маеш право жыць сваім асобным жыцьцём. Але гэтага кожны народ дабіваецца сілай, каторая і ёсьць у цябе.

6. Памятай, што праз доўгія вякі толькі цяпер наступіў момэнт, калі ты можаш называцца Беларускім жаўнерам, калі можаш класьці фундамент для новага жыцьця Беларусі і быць самім сабою. Калі цяпер прапусьціш гэты момэнт, дык потым сам праклянеш сваё гаротнае жыцьцё пад чужацкай няволяй.

7. Калі хто з ворагаў беларускай справы зьвернецца да цябе з салодкімі словамі і скажа табе: “Будзь, як і быў дагэтуль, пад цёплай апекай Расіі, ці якога іншага народу, дык ня вер яму - гэта твой найгоршы вораг. Гэта - адзін з тых, каторыя дагэтуль цябе трымалі ў няволі нацыянальнай, смакталі тваю крывавую, потную працу, і ты быў гноем для яго народу. Ня вер яму, бо ён хоча мець цябе за парабка і надалей. Шануй тых з чужых народаў, якія шануюць і цябе як Беларуса.

8. Калі хто з тваіх таварышоў пачне цябе падбухторваць, каб перайсьці да варожага стану, дык твой сьвяты абавязак справядлівага чалавека, шчырага жаўнера і вернага сына Беларускай зямлі, адвярнуцца ад яго з агідай, бо ён здрайца. Здрайства - гэта самая найвялікшая подласьць і гідасьць, каторая нішчыць краі і народы. За здрайства павінна быць самая цяжкая кара.

9. Твой начальнік - гэта твой брат і таварыш па службе. Ён такі-жа салдат, як і ты. Толькі па сваёй адукацыі вайсковай ён, як спецыяліст, паказвае табе, што рабіць. Калі ёсьць дысцыпліна, ёсьць парадак. Дысцыпліна і асьвядомленнасьць кожнага салдата - галоўная аснова пабеды. Нашая прыказка кажа: без правадыра войско гіне.

10. Кожны беларускі ваяка, ад звычайнага радавога да генэрала, павінен памятаць, што ён - абаронца незалежнай Беларусі, адзін з найлепшых грамадзян роднай зямлі і займае пачэснае месцо ў грамадзянстве.

Зьмітрок Бядуля, 1920 г.



Беларускае войска
Зьмітрок Бядуля / 06-05-2015
» Больш артыкулаў аўтара
Ацаніце матэрыял
Рэйтынг:5 / 5
Усяго галасоў:29
Беларусь Гісторыя Змаганьне Гонар Годнасьць Войска Армія Жаўнеры 1920 г. Зьмітрок Бядуля
Бяз тэмы Аўтар: Лютцэн 2015-05-06

Прыйдзецца нанова ствараць афіцэрскі і падафіцэрскі корпус з беларусаў, гнаць прэч акупанцкіх стаўленікаў і г.д.
Бяз тэмы Аўтар: Sigizmund 2015-05-06

Напісана на такім высокім узроўні, што назва яму адна - духоўны.

Гэтыя словы сьцвярджаюць асноўнае - НАШУ ПРАЎДУ.

Як сказаў неяк Лідар нацыі: "Калі не казаць праўду, то яе не будзе зусім".

Але, патрэбна разумець, што маецца на ўвазе ў словах сп. Пазьняка. А маецца наступнае.

Наша Праўда - гэта наша мова, гэта наша вялікая гісторыя, гэта нашыя сімбалы, гэта нашая зямля; наша Праўда - гэта значыць, што мы тут гаспадары, мы, як нацыя - беларусы.

І пачатак Праўды - гэта наша МОВА! І вот калі не казаць, не сьцвярджаць нашую Праўду, то яе і не стане, а значыць, не стане нас.

Без мовы Праўды быць не можа, бо як сказана ў Пісанні, "спачатку было Слова".

Будзе Праўда - будзе свабода - будзе хлеб - будзе чалавечае годнае жыццё.

Не будзе Праўды - не будзе жыцця ніякага, бо мэта нашых спрадвечных варагоў - не ўзяць нас у палон і рабства, не. Іхняя мэта - зьнішчыць нас фізічна.

"Здрайства - гэта самая найвялікшая подласьць і гідасьць, каторая нішчыць краі і народы. За здрайства павінна быць самая цяжкая кара."

Нават, калі чалавек забівае чалавека, то такому злачынцу дзяржава, па сутнасьці, даруе. Адбыў гадоў 10 у турме, і можа выйсьці на волю. Гэта - дараванне.

За здраду, тым больш пад час вайны, даравання не будзе, не можа быць. І не будзе. Я прашу ўсіх, хто чытае сайт, зразумець гэта.