Поступила просьба выложить стихотворение о Благовещении в оригинале. Делаю это с превеликим удовольствием:

Małgorzata Cimek-Gutowska

Zwiastowanie

                     Antonello da Messina

Daj mi chwilę, Gabrielu,

Nie jestem gotowa

przyjąć na siebie bólu

brzemię dożywotnie...

Jestem młódką zaledwie,

niewiele wiem z życia,

które pączkiem różowym

przede mną zakwitło.

Widzisz, czytam tę księgę,

jakbym szykowała

żyzne pole umysłu

na przyjęcie wiedzy

tak boleśnie nieludzkiej...

Mam urodzić Dziecię.

Karmić je i przewijać,

słuchać jego kwileń,

potem marzeń podniebnych

prosto z serca Ojca,

by potem na krzyż wydać?!

Poczekaj, Gabryjelu,

aż mój wzrok spoważnieje,

zniknie z serca uśmiech

i uzbroję się w siłę,

a ta zaprowadzi

mego Syna do grobu

przez kaźń i szykany...

Ulituj się, Gabrielu,

i pozwól zrozumieć,

wyjść na płaski egoizm

miłości matczynej

i pokochać siepaczy,

sutenerów, gapiów

miłością wszechobecną

silniejszą od wzgardy...

Więc poczekaj, Gabrielu,

aż będę gotowa,

stanąć na końcu drogi

pod ramieniami krzyża....

                                5 stycznia 2007