Спрачаліся Пярун зь нячысьцікам. - Я цябе, - Пярун кажа, забью! - А як ты мяне забьеш: я схаваюся. - Куды? - Пад чалавека. - Я чалавека забью, грахі яму адпушчу, а цябе забью. - А я пад каня. - Я й каня забью. Чалавека на гэтае месца награджу, а цябе забью. - А я пад карову схаваюся. - А я карову забью. Гаспадара на гэтае месца награджу, а цябе забью. - А я пад будынак. - Будынак спалю, чалавека награджу, а цябе забью. - А я пад дрэва схаваюся. Там ты мяне ня знойдзеш. - А я дрэва расшчаплю й цябе забью. - Ну, а я пад камень скочу. - Я й камень разабью й цябе дастану. - Ну, дык я, - кажа нячысьцік, - схаваюся ў ваду пад корч, пад калоду. - Ну, там і месца тваё , там сабе будзь! Дык гэта калі ўдарыць дзе Пярун, дык гэта бог нячысьціка бье. Ён, як надыходзіць хмара, здаецца ці сабакам, ці сьвіньнёю, ці кошкаю, ці дрэвам, ці камянём – абы чым, хаваецца пад каго-небудзь. Тады там і бье Пярун .