Аднойчы ў ночы, калі горад сціхне,
а потым патухнуць усе ліхтары,
Калі ты стамленны заплюшчыш вочы,
спыніўшысь у самай дзверы,
Адчуеш стук рэек з пустога вакзала,
ён нібы як рэха ў сэрцы гучыць,
Ты ўсё зразумееш і станеш шчаслівым.
Ці трэба яшчэ гаварыць?