Абсолютный пик знаний голландского языка за эти 5 месяцев.


Om te beginnen moet ik legaliseren, dat het verhaal «Kartonnen dozen» een grote indruk op mij heeft gemaakt. Tom Lanoye toont ons een nieuwe voor «gewone» mensen kant van «verterende liefde» en haar wat bijzonder einde. Niet elk van deze «gewone» zou aan zo“n daad durven. Het is volgens me de meest interessante aspect van de boek. De auteur lijkt zo onmachtig en treuzelig omtrent Z te zijn,maar we kunnen niet voorstellen, hoe dapper zou hij moeten zijn om zo“n boek te schrijven. De compositie van het verhaal bleek in strijd met mijn eerste gewaarwording heel intrigant en verstandig te zijn. Ik vind de idee van drie «kartonnen dozen» zeer origineel. Ze helpen de schrijver geen bladwijzer, die de waarde van het verhaal kan verminderen, te gebruiken. Tegelijk maakt deze idee de lezing moeilijker niet. Bovendien gebruik de auteur altijd de «beelden», zo genoemde kleine verhalen in het hoofdverhaal. Op deze manier stuur hij ons in de toekomst van enkele hoofdpersonages of gebeurtenissen. Lezer kan niet ook de constante humor over het hoofd zien. De beschrijving van «de kot» of geschiedenis van de vroegere kinderjaren. Terwijl de lezer deze regels met zijn ogen loopt door, duikt hij in zijn peperigste herinneringen. De rationele analyse van de omgeving verdient ook een goede vermelding. Zekerlijk krioelt dit verhaal van «pluspunten» en voordelen. Nochtans, bestaan er geen ideale kunststuk,dus wil ik over enkele negative aspecten schrijven. Er zijn twee. Eerst en vooral is het een van de meest belangrijkste kusnten om tussen de intervallen van de beschrijving een expressieve dialoog in te «schieten». Dat is de eerste problem. Soms zien we te veel water, die door een levendig gesprek kan vervangd worden. De tweede probleemwortel voelt de «gewone» lezer in erotische momenten van het verhaal. De idee van de beschrijving van een homoliefde is echt raar en daarvoor mooi,maar enkele beperkingen moeten voor iedereen bestaan. Ik heb er begrip voor, dat een jongen kan de andere strelen. Dat is toch aannemelijk,maar dat is de rode lijn. Ik, als «gewone» lezer, ben niet geinteresserd in vrije scenen zoals masturberen of pijpen. Het is buiten kwestie dat met deze twee dingen uitzonderd is dit verhaal een echt stuk van de wereldkunstegoudgroef. Vandaag de dag worden de vrijheden de meest wichtige thema om over na te denken. Bij lezen van zulke boeken kunnen mensen zijn eigen beeld van de omgeving vormen. Wat mij betreft, heb ik enkele belangrijke dingen beseft. Ons alledaagse leven geeft ons geen tijd om over elke kleine deeltje van deze leven te denken. Soms is het absoluut niet belangrijk, maar er zijn momenten,wanneer ons verder aanzijn om belschelijk kleine afhandelingen draait. Die zijn momenten,wanneer alleen maar de tijd en de ervaring beklinken,zal je zijn of omkomen.