eskiden bir hayalim vardi,o hayal ile ucardim,simdi bir derdim var ama ucmaz oldu,yazildi gonlume cikmaz oldu.
hayata kustum insanlar kurtardi,birakin dedim birakmadiler,ucurumdan atladim suya dustum,bogulayim dedim,hayal birakmadi sahile surukledi.
eskiden aklim vardi ama onu da aldin,parcalandi gonul.
sokakta gecen insanlar zombi gibiler,gidiyorlar ama nereye gittiklerini bilmiyorlar,yan bakar sana anlam cikarman icin bir sans tanirlar,ama durup dusunmezsin neden bu insanlar boyle neden dunya boyle ve neden insan dusunmeye sevilmeye ihtiyac duyar.
herseyi olan insan durup dusunurmu,neden,neden aska sevgiye sevkata ihtiyacim var,kayip ettikten sonra aklina gelir anlar,ozaman oturup dusunursun iste,ozaman aklina hatalarin ve yaptiklarin gelir,ama gec cok gec,kaderi elinden kayip eden sensin. bu sehirdeki kimse yukari bakmaz,sanki herkes yerde para ariyor gibi gozlerini bu guzellige cevirmiyo,oysa dert var kerkesin aklinda,zaman bulamiyorlar gunese,yildiza aya bakmaya. sanki ben dahil herkes zombi gibidir bu sehirde,kacmak istiyorum artik,biktim artik.
arkadaslar,dostlar ve digerler,ben izmite kaciyorum!