Í tíður eg hafa vilein åt seyya, það þeßa "Sjelafhus" ær hovnarrin fylla, åðar kvað alþá?

Enki vilst hjøra meg - eg vil kjó min betst til gegrænsa sinar øyra fråm þeßa ðritt, það þynkar minar zindan. Sémas åt nekvá samlingi vilja, åðar eg hafa grov paranoia... Mer og mer sémamk åt skytt ær tvøyrandra. Og kvervøggum eg gefåkkað minum brénum? Åðar muß dvelja på leßar einkverr grund til þeßa skytt? Allareða ken eg enki.

Åðar ne vil eg andra þíngar, sés meg lika veyy í trývilssøkking: fylling sjálvi í skæppi kjærlaði, og min vil til hafa fríð og fréþa í min broðarskáppskryngu.

Enki og inke glæða meg, það gjøringar minar í félðu fréþaskáppi ne zindan yærne ílðende í mestum tíðum og for mestum freirum... Åðar ne løsa eg håpum til Síg hjérrum geskáppum.

------------

Alþá ær ein hærðening inn í Kryngum Våtnum Kýrki Óstani. Þáð ær rottande... Återigen mannar vår kannan enki holda tungu tilbaka téþum... Kverki næddan talla út vårum pørþum? Kvorfor? Ein idea dvelja om einu steppu, millintíð nenskas þynka om hånu þá dårlik... En, vel, kvervøggum wyrka viljan ví þá?

Mannar, bræðra og systra, forsøkk, takk, før vår sæmlik måtta! Eg vil forsøk alþá, vérkliga háfan ví kjó þáð!