Вясною вечарам анёлы
На вежах фарнага касцёла...

Слухаю Шалкевіча, успамінаю Гародню... не так даўно зноў сніла сваю былую кватэру, нібыта мы там бацькаў дзень народзін святкавалі, і суседзі прыходзілі, і адны з іх - з дзевятай кватэры - вось ужо каго сто гадоў не бачыла дакладна... :) Яшчэ часта сніцца, нібы ў скрыні паштовай там шмат лістоў для мяне засталося, і ломіцца яна. І быццам я падыходжу і спрабую адчыніць, але мне сорамна, бо гэта ўжо не мая кватэра, і я не маю права... Але дождж, які наклікалі анёлы, змывае ўсё - і можна нават да ніткі вымакнуць, але адчуць вялікую палёгку...