ԵՐԿՈւ ԽՈՍՔ ԳՈԼԳՈՖ ՍԱՐԻ ՄԱՍԻՆ
15-06-2012 01:51
к комментариям - к полной версии
- понравилось!
Ինչպես գիտենք, որ «Голгоф» սարի շուրջը նույնպես մինչև հիմա վիճաբանություն է գնում, որ արդյոք, այդ սարն է, ճիշտ է հիմա այդ վայրում Հայոց թագուհու կառուցած Տաճարն է, բայց հնուց պահպանվել է, այդ սարի նկարը: Որովհետև, երբ նայում ենք, այդ սարին ապա սկսում ես կասկածելել, թե ինչպես կարող էին, այդտեղ երեք մարդ խաչել քանի որ, այդ տեղը շատ փոքր է:
Հիմա ասեմ Գոլգոֆ սարի մասին: Ինչպես արդեն մարգարների տեսիլքների մեկնաբանությունում խոսել եմ, որ այժմյան Еврейский լեզուն և Աստվածաշնչում հիշատակված Еврейский լեզուն տարբեր ազգերի լեզու է, որ միմյանց նման չեն: Այսինքն Աստվածաշնչի Еврейский բառը ոչ թե Եբրայերեն բառն է նշանակում, այլ նշանակում է Եվրոպերեն, այսինքն Սփյուռքերեն, որ հիմա անվանում ենք Հայերեն:
Ծննդոց գրքից իմանում ենք, որ Евер – ից ծնվեցին երկու որդիներ: 101 թվականին երբ ծնվեց Фалек որդին, Եվերը, այսինքն Եվրոպան Նրան տվեց Ֆալեկ անունը, որովհետև Նրա ծնվելուց հետո հողը բաժանվեց, այսինքն Աստված խառնեց մարդկանց լեզուները:
Իսկ հետո ծնվեց Иоктан որդին, որից էլ ծնվեցին 13 որդիներ, որոնցից առաջացան Հնդկական 13(ցեղերը) ազգերը: Այդ պատճառով էլ Եվերի երկու որդիներից առաջացած բոլոր ազգերը կոչվեցին Հնդեվրոպական: Իսկ Ֆալեկը մնաց Արաբ, որ Հին լեզվով կոչվում էր Արամ, այսինքն Եվերը հայրն էր Արաբների, իսկ նրանց տերրիտորիյան կոչվում էր Սիրիյա: Հետագայում Ֆալեկից ծնվում է Ֆարրը, Աբրահամի, Նախորի և Արանի հայրը: Նրանք ապրելիս են եղել «Уре Халдейском», որ այժմյան լեզվով այդպես էլ կոչվում է Ուրալի Խազարիյա: Հետո Ֆարրը վերցնում է Աբրահամին, Նախորին և մահացած Արանի որդուն՝ Լոտին և ամբողջ գերդաստանի հետ գալիս են «Ханаанскую»՝Խաչիկի հողերը, այսինքն միջագետք, որ այդ Հորդաննայի(որ, այդ Արաքսն է) և Սուրի(որ Քուռն է) միջև էր գտնվում: Հասնում են «Харран»՝ Խանլար, Նրանք մնում են այնտեղ:
Ֆարրի մահից հետո Աբրահամը Իր հետ վերցնում է Լոտին, Իր ծառաներին և Իր կնոջը Սառռային և գալիս են Дубравы море, որ նշանակում է Գեղամա ծով, որ, այդ Սևանա լիճն է: Եվ Աբրահամը անցնում է այստեղից մինչև Սիխեմ, որտեղ Խեթեթներն էին ապրում, այսինքն Հայկազունիները հետագայում, երբ կռվով վերցրեցին Իրենց ժառանգություն, այդ հողերը Նրանք Սիխեմը վերանվանեցին Գուգարք, այսինքն Галиля: Եվ Աբրահամը այստեղից շարժվում է դեպի Ел –Вефиля՝ Կում - Այրիից Արևելք գտնվող սարերը: Եվ Իր վրանները գցում է այնպես, որ Вефиль՝ Կում - Այրին գտնվում էր Արևմուտքում, իսկ Гай՝ Գագարինը Արևելքում, այսինքն Ինձ թվում է որ Աբրահամը վրանները գցել է Հաջի – Ղարայում, որ հիմա այդ Լեռնապատն է: Հետո, այստեղից գնում է Дубравы Мамре՝ Կոտայքի՝ Մարմարիկ:
Այժմյան Եվրեյսկի լեզվով Գոլգոֆ նշանակում է գանգ, իսկ Աստվածաշնչի Եվրեյսկի լեզվով Գոլգոֆ նշանակում է գորգ: Այսինքն, երբ նայում ենք սարի այն հատվածին, որ իսկապես կոչվում է ճակատ, այն ծածկված է կանանչ գորգով և չկա ոչ մի քար, այդ պատճառով էլ ստացել է երկրորդ Գորգ անունը: Այդ պատճառով էլ Ավետարանում ասվում է՝ Ճակատային կամ Գորգ: Այս սարը հիմնականում կրում է Հովհաննես անունը, և նրա բարձրությունը հասնում է մոտավորապես 4 կմ-ի: Այս սարը իրենից ներկայացնում է միմյանց վրա երեք սարեր: Ահա այսպես և այն նման է նաև «Երրորդություն» աստղային համաստեղությանը, որը նույնպես ունի այս տեսքը:
*
*
*
Մարդիկ առաջին սարի վրա շատ դժվարությամբ են բարձրանում, քանի որ, այն շատ քարքարոտ և փոշոտ է: Մինչև բարձրանում են լավ հոգնում են, այդ պատճառով էլ կան այնպիսիները, որ չունենալով համբերություն հետ են դառնում: Երբ վերջանում է առաջին սարը, նրա գագաթից սկսվում է մի մեծ ընդարձակ տարածք: Երբ վերջանում է, այդ տարածքը սկսվում է երկրորդ սարը, որ կոչվում է «Ճակատ»: Որովհետև, երբ հասնում ես առաջին սարի գագաթին Մեր մեծերը ասում են. «արդեն հասանք Ճակատին, արդեն հեշտ է գնալը»: Եվ իսկապես երկրորդ սարը ամենաբարձրն է, երբ նայում ես նրան, այն նման է «ճակատի», այսինքն երբ հասնում ես առաջին սարի գագաթին ճակատ առ ճակատ հանդիպում ես երկրորդ ամենամեծ սարին, որ ծածկված է կանաչ գորգով, որտեղ չկա ոչ մի քար, այդ պատճառով էլ ստացել է «Ճակատ» անունը:
Երբ նայում ես երկրորդ սարին զգում ես թեթևություն, հանգստություն և հետաքրքրություն: Հենց, այստեղ էլ խաչել են Հիսուս Քրիստոսին: Երկրորդ սարի գագաթից սկսվում է երրորդ սարը, որ իրենից ներկայացնում է մի փոքր քարքարոտ լերկ սար, որտեղ էլ գտնվում է մի փոքր սրբատեղ(մատուռ), որտեղ թաղված է Հովհաննես Մկրտիչի մասունքը: Հենց, այս սարի գագաթին են կանգնել և բարձրաձայն օրհնել Հայկազունու վեց կալենը: Այսինքն, այս սարը օրհնված սարն է, որ Աստվածաշնչում հիշվում է նաև որպես Газерим, այսինքն Ղալթաղչիի սար: Այս սարում է նաև Աբրահամը Աստվածի կամքով ցանկացել Իր որդուն Իսահակին զոհասեղանին զոհել և Աբրահամը, այդ օրը այս սարին անվանել է «այս սարից Եվհովան է նայում »:
Իսկ արեգակը, այստեղ ապագա Աստվածուհին է: Արեգակի պարույրներից մեկի ծայր, որ Հայերեն «Հ» տառն է, իսկ մյուս պարույրի ծայրը հինգ թիվն է, այդ նշանակում է, որ Հիսուսը հինգ եղբայր ունի: Հինգ թիվը, որ նայում է արեգակին, այդ նշանակում է որ Նրանց մասին գիտի միայն արեգակը: Իսկ վերևի ձախակողմյան պարույրներից մեկը, այդ գրավոր Հայերեն մծատառ «Մ» տառն է:
Մարգարեի ձեռքի երկու մեծ բանալիները, այդ խորհրդանշում է Հին և Նոր Կտակարանները: Հին և Նոր Կտակարանները, որ մեծ բանալիների տեսքով է, այդ նշանակում է որ Աստվածաշնչից կարևոր ոչինչ չկա: Եվ երկրորդ՝ բանալին նաև խորհրդանշում է մեծ գաղտնիքներ, այսինքն Հին և Նոր Կտակարանները իրենց ենթատեքստերի մեջ թաքցնում են մեծ գաղտնիքներ:
Իսկ սպիտակ շառը, որ ունի պղնձագույն օղակ և մարգարեն պահում է երկու բանալիների միջև, այդ նշանակում է որ շառը՝ այդ Տեր Աստվածի Արքայությունն է: Իսկ շառը որ ունի օղակ, այդ նշանակում է, որ շառը՝ այդ Սատուրն է: Իսկ օղակը որ պղնձագույն է՝ այդ խորհրդանշում է Կյանքը՝ այսինքն որ Սատուրնում կյանք կա: Եվ երկրորդ որ Կյանքը՝ այդ Եվհովայի Սուրբ Հոգին է, որ իրենից ներկայացնում է մարդկային աչքի համար անտեսանելի էներգիա: Եվ Եվհովայի Սուրբ Հոգին՝ այդ նաև Վսելեննին է: Շառը որ գտնվում է բանալինների միջև, այդ նշանակում է որ, այն ինչ հիմա Ես բացատրեցի նույնպես գաղտնիք էր, այսինքն դեռ ոչ ոք չգիտեր:
Իսկ շառի վրայի խաչը նշանակում է, Մեծ Եղբարյության կենդանի этика – ն՝ քաղաքավարությունը, այսինքն, այդ Տեր Աստվածի և Իր Որդիների, այսինքն ընտանիքի և բոլոր ազգերի միջև գոյություն ունեցող փոխադարձ խաղաղության, միասնության, համաձայնության և մեծ սիրո կենդանի շփումն է: Այսինքն Տեր Աստվածի Արքայությունում գոյություն չունի ոչ Եկեղեցիներ և ոչ էլ Մզգիթներ և Տաճարներ, այսինքն աղոթարաններ:
Մարգարեի գլխի Ուղղափառների գլխի իրի ծայրին՝ геральдическая Շուշանն է, իսկ геральдическая Շուշանը այդ երեք անձ է նշանակում: Այսինքն Երկրագնդում սպասվում է Եվհովայի երեք Որդիների վերադարձը: Իսկ Ուղղափառների գլխի իրը նշանակում է, որ Նրանց վերադարձը կկայանա Ռուսաստանում:
Մարգարեի գլխավերևի հրեշտակը, որ Իր ձեռքի շատ երկար բնբուլե գրչով ցույց է տալիս գրելը, այդպես Նա Մեզ ասում է որ մարգարեի գրչի գրածը շատ կարևոր է: Իսկ մյուս ձեռքով Նա մի երկար փող է փչում, բայց, երբ նայում ենք Նրա բերանին ապա կտեսնենք, որ հրեշտակի շուրթերից Հայերեն մեծատառ «Ս» տառն է դուրս գալիս: Այդ նշանակում է որ մարգարեուհին «Ս» տառի անձն է, իսկ շեփորը արդեն՝ այդ գրքի բովանդակության տարածումն է երբ, այդ գրվածքը կտարածվի ժողովուրդների միջև: Իսկ շեփորի ձայնը, այդ գրքի բարձրաձայնելն է, քնարկելն է, այսինքն Աստված հրեշտակի միջոցով հայտնում է, որ շատ կարևոր է, այդ գրքի բովանդակությունը իմանալը:
Շեփորի և հրեշտակի բերնից դուրս գալող «Ս» տառի տակ նաև թաքնված է, մի այլ բովանդակություն: Այսինքն Երկրագնդում երբ կտարածվի, այդ գրքի բովանդակությունը ապա նոր Տեր Աստվածի հրեշտակը Սատուրնից կփչի Իր փողը, որ կնշանակի արդեն Երկրագնդում հասել է քաղը, այսինքն Աստվածի Արքայությունը: Այստեղ հրեշտակի շուրթերից դուրս գալող «Ս» տառը, արդեն նշանակում է Սատուրն:
Երբ ուշադիր նայում ենք հրեշտակի գլխի մազերին ապա կտեսնենք, որ հրեշտակի գլխին պատկերված է հոռոսկոպի՝ Կշեռքի վերին մասը, իսկ Կշեռքի տակին 12 թիվն է գրված: Այստեղից էլ կարելի է անել հետևություն, որ Աստվածի Արքայությունը լինելու է 12 թվականին, որ այդ 2012 թվականն է, իսկ Հոռոսկոպի «Կշեռքի» միջոցով տալիս է ամիսը, որ այդ հոկտեմբեր ամիսն է:
Իսկ հիմա ուզում եմ մարդկանց համար պարզաբանել թե Евер - ի, այսինքն Եվրոպայի մեծ որդուց՝ Ֆալեկից, ինչ ազգեր առաջացան: Ֆալեկից ծնվում է Ֆարրը, Աբրահամի, Նախորի և Արանի հայրը: Աբրահամը Ֆարրի մահից հետո, Իր հետ վերցնում է մահացած Արանի որդուն՝ Լոտին և Իր կնոջ և ծառաների հետ հեռանում է Խանլարից: Հասնելով Սիխեմ, որ այդ այժմյան Հայաստանի Գուգարք մարզն է, այնտեղ գցում է Իր վրանները: Երբ Լոտի և Աբրահամի հովիվների միջև վեճ է գնում Աբրահամը Լոտից հեռանալով գնում է Дубравы Мамре՝ Կոտայքի՝ Մարմարիկը, հետո գնում է Хеврон՝ Էրեբունի: Այստեղից էլ գնում է Версавия՝ Շիրակ, Շիրակում Աբրահամը գցում է «роща», և այն անվանում է «վարդ բաղ», որ ինչպես Աստվածաշնչում ասվում է մինչև Մեր օրերը այդպես էլ կոչվում է:
Իսկ Լոտը հաստատվում է Սոդոմում: Սոդոմը և Գոմորը կողք – կողքի քաղաքներ են եղել, որ գտնվել են այժմյան Ջաջուռի մոտակայքում: Ջաջուռի հանքը, այդ այրված Սադոմի ու Գոմորի վայրն է երբ Աստված երկնքից, այդ երկու քաղաքների վրա ծծումբ լցրեց:
Աստվածաշնչից իմանում ենք, երբ Լոտը Իր երկու դստեր հետ փրկվում են, հետո Նրա մեծ դուստրը փոքր քրոջը համոզում է, որպեսզի Իրենց հորը հարբեցնեն և հետը քնեն, որպեսզի Իրենց հորից վերականգնեն Իրենց ցեղը: Լոտին հարբեցնելով առաջին գիշերը Լոտի հետ լինում է մեծ դուստրը, իսկ երկրորդ գիշերը հարբած Լոտի հետ քնում է փոքր դուստրը և Աստվածաշնչում ասվում է, որ Նա այնքան հարբած է լինում, որ Լոտը ոչինչ էլ չի իմանում: Եվ, այդպես Նրանք Իրենց հորից հղիանում են, և մեծ դուստրը ունենում է որդի և Նրան տալիս է Аммон՝ Ազզր անունը և Նա հայրն է՝ Аммонитяни՝ Ազզրների, այսինքն Ադրբեջանցիների:
Իսկ փոքր դուստրը նույնպես ծնում է որդի, և Նրան տալիս է Ар – Моав՝ Եր - Օսման անունը և Նա հայրն է Моавитяни՝ Օսմանցիների:
Մինչ Վավիլոն՝ Ռուսաստան գերվելը, Նրանց երկրները գտնվելիս են եղել այժմյան Հայաստանում և նրա մոտերքում: Այսինքն Հնում Ազզրների՝ Ադրբեջանցիների երկիրը, այդ եղել է փոքր Միջագետքը, այսինքն Հորդաննայից՝ Արաքսից, և Արևելյան Արփա - Չայից մինչև Иавок՝Որոտանի գետը, որովհետև ամբողջ Որոտանը սահմանն է եղել Ադրբեջանցիների:
Բայց Հայկազունիները երբ վերադարձան Եգիպտոսից, Նրանք Աստվածի կամքով սկսեցին Իրենց ժառանգության հողերը գրավել, այդ ժամանակ Ազզրներն Իրենց հողերի մի մասը, արդեն կորցրել էին Амморейим՝ Արմեններին: Նրանց մնացել էր միայն այժմյան Նախիջևանի տերրիտորյան չհասած մինչև Ջուղա, որ այդ Աստվածաշնչի Иерихон – ն է:
Իսկ Моавитяни՝ Օսմանցիների երկիրը, այդ եղել է բացի Գեղարքունիքի մարզից, որովհետև Գեղարքունիքը պատկանել է Евееи ժողովրդին, այսինքն հիմա Մենք Նրանց ասում ենք «Բոշաներ»: Նրանք, այդ անունը ստացել են այն ժամանակ, երբ Հայկազունիները Իրենց ժառանգության համար մարտեր էին մղում Բելի՝(Սպիտակի) Սարգոն թագավորի դեմ: Եվեեացիները ծպտված պատառոտված և մաշված շորերի տակ և ձեռքերին տոպրակներով ծաղկած հացը վերցրած եկել են Հայկազունիներից աղերսելու, որ Իրենց ազգին չկոտորեն այլ Նրանց հետ դաշինք կնքեն: Նրանք ցույց տալով Իրենց պատառոտված հակուստները և ծաղկած հացերը,Նրանք Հայկազունիներին խաբելով հավաստիացրել են, որ շատ հեռու է գտնվում Նրանց բերդաքաղաքները, իսկ Իրենց խոսքերին ապացույց հանդիսացել է պատառոտված և ծաղկած(բորբոսնած) հացը, այդ պատճառով էլ Նրանք Հայկազունիներից ստացել են «բոշա» կոչումը:
Իսկ Моавитяни՝ Օսմանցիների երկիրը, այդ եղել Տավուշի մարզից մինչև ամբողջ Արագածոտանի մարզը, այսինքն մինչև Арнон, որ այդ Քասաղ գետն է: Հետո այստեղից սահմանը բարձրանում է ամբողջ Տավուշի մարզը Աստղև գետի ավազանը, որ Դեպետի դիմացն է, և Նրա
вверх^
к полной версии
понравилось!
в evernote
Вы сейчас не можете прокомментировать это сообщение.
Дневник ԵՐԿՈւ ԽՈՍՔ ԳՈԼԳՈՖ ՍԱՐԻ ՄԱՍԻՆ | Сандухт_Галстян - Загадочная женщина |
Лента друзей Сандухт_Галстян
/ Полная версия
Добавить в друзья
Страницы:
раньше»