Լեոնարդո դա Վինչի «Գաղտնի Գիշերը» նկարը, այդ աշխարհագրական քարտեզ է, որտեղ մանրամասը տալիս է  Տեր Աստվածի ճշմարիտ  Սուրբ ժողովրդի Հայրենիքի աշխարհագրական դիրքի նկարագրումը: Եվ, բացի դրանից նաև բացվում է մի այլ գաղտնիք:

     Երբ, Մենք նայում ենք «Գաղտնի Գիշեր» նկարին, ապա Մենք տեսնում ենք որ սեղանի մեջ տեղում նստած է Հովհաննես Աստվածախոսը և Հիսուս Քրիստոսը: Երբ նայում ենք Հիսուսին, ապա Մենք տեսնում ենք, որ Նա նստած է վեհ, և փառահեղ և գեղեցիկ, բայց տխուր:

     Իսկ Հովհաննեսը կնոջ պես հեզ, և գեղեցիկ, և Նա կանանցի է, բայց նույնպես տխուր: Եվ գլուխը մի քիչ թեքել է Իր աջ ուսին և Նա կին է:

    Եվ երկուսն էլ անշարժ են ինչպես ժայռ(ապառաժ): Իսկ Նրանց շուրջը բոլորն էլ эмоциональны, շատ տաքարյուն ինչ, որ մի բան են քննարկում: 

     Իսկ հիմա տեսնենք թե, ինչ են Նրանք այդպես տաքարյուն քննարկում: 

      Արվեստաբանները ասում են, որ Լեոնարդոն Հովհաննեսին նկարել է կնոջ պես, այն պատճառով որ Նա Մարյամ Մագդալինային է նկատի ունեցել: Իբր, թե Նա սկզբից եղել է Հիսուսի սիրուհին, իսկ հետո Հիսուսի խաչելության օրը Նա հասցրել էր ամուսնանալ Մարյամի հետ:            

      Այդ բոլորը կեղտոտ բամբասանք է, և հետո արվեստաբաններին զարմացնում է, նաև այն փաստը, թե Մայրամը արդեն լիելով Հիսուսի կինը, ինչու Նա Իր գլուխը չի դրել Հիսուսի ուսին, այլ ինչպես տեսնում ենք Նա  հեռու է նստած և  գլուխը հենել է Իր աջ ուսին:

      Պետք է միայն լսել արվեստաբանների բարձրացրած հարցերին, որովհետև Նրանք  շատ ճիշտ  և խնձորակին խփող հարցեր են տալիս: Բայց, Իրենց իսկ տված հարցերին Նրանք պատասխանում են անմիտ և տգետորեն:

      Լեոնարդոն իրոք մտածված Հովհաննես Աստվածախոսին  նկարել է կին, բայց, այդ չի նշանակում, որ Նա՝ այդ Մագդալինի(Մարգահովիտի) Մարյամն է:

                                                                                                                    Շարունակելի...