[554x700]
ՄԱՐՅԱՄԸ ՄԱՆՈՒԿԻ ԵՎ ԳԱՌՆՈՒԿԻ ԵՎ
ՍՈՒՐԲ ԱՆՆԱԻ ՀԵՏ
Երբ նայում ենք այս նկարին, Մենք տեսնում ենք Մայրամին նստած Իր մոր ծնկներին ու կռացած պահում է Որդուն:Հիսուսնէլ Իր հերթին ձախ ոտքը գցել է գառան վզին, և երկու ձեռքերով քաշում է գառան շատ փոքր եղջյուներից, դարձնելով գառան գլուխը դեպի Իր կողմը: Իսկ Ինքն էլ միաժամանակ Իր գլուխը շրջել է մոր կողմը ու նայում է մորը:
Իսկ Աննան էլ Նրանց է նայում թե ինչ է կատարվում:
Եվ, երբ Մենք նայում ենք Նրանց ապա տեսնում ենք, որ բոլորը միասին пирамидальная композиция են կազմում:
Իսկ Իրենց թիքունքում հեռվում Մենք տեսնում ենք հավերժական ձույնապատ հսկայական խորությամբ մի Լեռնաշղթա(Լեռնանցք): Եվ, այդ Կովկասի Լեռներն են:
Երբ մարդիկ նայում են, այս նկարին շատերին թվում է, որ Մարյամի հայացքը թախծոթ է այն պատճառով, որ Նա գիտի Իր Որդուն սպասվող խաչելության ճանապարհը: Եվ, այդ պատճառով էլ կարծես թե Մարյամը ձգտում է շեղել մանուկին գառնուկից՝ Իր տառապանքների խորհրդանիշից: Իսկ որոշ արվեստաբանների կարծիքով էլ Հիսուսի արարքը, այդ չար կատակ է: Եվ Նրանց թվում է, որ Նա այնպիսի դաժանությամբ է տանջել գառնուկին, որ գառնուկը դարձել է փրջոդ: Եվ հետո, որ Հիսուսը ձախ ոտքը գցել է գառնուկի վզին և երկու ձեռքերով ամուր բռնել է գառնուկի եղջյուրներից, և գառնուկի գլուխը շրջել է դեպի Իրեն, Նա այդպես Իր արարքով ցանկանում է պոկել գառնուկի գլուխը:
Իսկ վերջում Իրենց խոսքերը վերջացնում են այսպես.
- Ինչու է Լեոնարդոն նկարել Հիսուսին այսպես, չէ որ Հիսուսը Աստվածի Որդին էր, և Նա սովորեցնում էր և եղել է խորհրդանիշը՝ սիրո և խաղաղության: Եվ սրանով, ինչ է ուզում ասել Լեոնարդոն:
Իսկ հիմա Ես կտամ Իմ բացատրությունը:
Հիսուսը, որ Իր ձախ ոտքը գցել է գառնուկի վզի շուրջը, և երկու ձեռքերով բռնել է նրա եղջյուրջներից և դարձնում է Իր կողմը, իսկ Ինքն էլ շրջվել ու նայում է Իր մորը: Լեոնարդոն, այդպես Հիսուսի միջոցով ասում է. – որ, այստեղ գառնուկը,՝ այդ Սփյուռքի թագավորությունն է, այսինքն Иудея, կամ Հայկազունի (Հայքի), այսինքն Израиль:
Իսկ, որ Նա բռնել է գառան երկու եղջյուրներից, այդ նշանակում է, որ այդ թագավորությունը կազմված է, ավելի ճիշտը կրում է Իսահակի երկու երկվորյակների անունը:
Իսկ, որ Նա բռնել է գառան երկու երղջյուրներից ավելի ճիշտը, այդ նշանակում է, որ այդ թագավորությունը կրում է Իսահակի երկու երկվորյակների թագավորությունների անունը, որովհետև գառնուկի երկու եղջյուրները՝ այդ երկվորյակներ է նշանակում:
Այսինքն, Նրանք Իրենց երկիրը միաժամանակ անվանում են և Հայք, որ այդ Հայկազուն(Իզրաիլ) անվան կարճատ ձևն է, որ այդ նաև Սփյուռքի թագավորությունն է: Եվ նաև հիմա, այն անվանում են Հայաստան, իսկ այլ ազգերը՝ Արմենիյա: Իսկ Հայաստան նշանակում է Идумея, իսկ Հայերի(Идумеев) հայրը՝ այդ Իսավն(Исав) է, որ ստացել է Եդոմ(Едом)կոչումը, իսկ Եդոմ նշանակում է Եզդի:
Իսկ Իրենք, Իրենց ոչ օֆիցիալնը անվանում են Հայկազունիներ, որովհետև Նրանք Հայկազունու հետնորդներն են:
Իսկ օֆիցիալնը Հայ, այսինքն՝ Իդումեյ, իսկ այլ ազգերը Նրանց գիտեն ինչպես Армян.
Հիսուսը, որ Իր ձախ ոտքը գցել է գառնուկի վզի շուրջը, և երկու ձեռքերով բռնել է նրա եղջյուրջներից և դարձնում է Իր կողմը, իսկ Ինքն էլ շրջվել ու նայում է Իր մորը: Հիսուսը, այդպես մորը ցույց է տալիս, որ Սփյուռքի թագավորությունից, կամ Հայկազունից(Հայք) մնալու է միայն գլխից մինչև վիզը:
Իսկ, որ Նրանք բոլորը приставляют пирамидальная композиция, այդ նշանակում է Սուրբ Երրորդություն, և որ Աստվածի կամքով Սփյուռքից և Հայկազից մնալու է, միայն գլխից մինչև վիզը, որ Մեր օրերում, այդպես էլ եղավ: