Зіхаціць праз стройныя дрэвы сонца ружовае

Ранніца поўніцца пахам вясновай зямлі.

Ці сакавік малады сакоча сокам бярозавым,

Ці гэта цурчанне ручаёў казыча мой слых?

Чаму вясной абуджаюцца блакітныя сон-травы?

Чаму нядведзь прачынаецца., шатаецца ды не спіць?

Чаму вясной абуджаючыся, пчала жужжыць ды гудзіць?

Чаму да мяне, сакавік, дакранаешся нібы звон ноты Сі?

Ды звон гэты, зіхотка-зіхоткі, як сняжынкі зімы,

Як лісце ў восені, звонкі. Чаму ты звяніш ды звяніш?

Чаму, сакавік, абуджаеш нядведзя, бярозы і пчол?

Чаму, нібы сэрцам, кранаеш вясною ўсё гэта жыццё?

Чаму абуджэнне вясною так салодка мне, нібы мёд?

Давай сустрэнемся і ў летку, і ў восені, і зімой!

03.04.2021