Пад маскай з’едзеная болькай скура
І сутарга зводзіць мышцы твару.
Якая б ні была мая натура
З сябе я выкавырваю заразу.
Пакуль мой твар гарыць, зудзіць,
Палыхае сорамам пажару,
Таму, хто над тварам маім кпіць,
Ашчэрам маскі адкажу адразу.
А тым, хто церпялівы да мяне,
Мая ўдзячнасць, шчырае як сонца.
Недзе ў нябёсах ёсць Пан Бог
І ён глядзіць у душы маёй акёнца.
12.07.2018
Віталі Каліноўскі
Виталий Калиновский
Vitali Kalinouski
Враджешвр Баларам Даўджи