Это цитата сообщения Филофоб Оригинальное сообщение
10 lutego 1837 roku zmarł ALEKSANDER SIERGIEJEWICZ PUSZKIN, wybitny poeta, prozaik i dramatopisarz rosyjski, autor poetyckich baśni, legend i podań, m.in.: Bajka o rybaku i rybce, Bajka o śpiącej królewnie, Bajka o carze Sułtanie… (ur. 6 VI 1799)
Przypomnijcie sobie te piękne bajki:)
A. Puszkin - Oszczercom Rosji (1831): czyta Jewg. Nowikow (polskie napisy)
A. Puszkin - Rocznica Borodina (1831): czyta Jewg. Nowikow (polskie napisy)
Aleksander Siergiejewicz Puszkin
Co było - nie wróci, i szaty rozdzierać by próżno.
Cóż, każda epoka ma własny obyczaj i ład...
A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin -
tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł.
Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie,
i tyle jest aut, i rakiety unoszą nas w dal...
A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie,
i nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal!
Pozdrawiam pojętny mój wiek, mego stwórcę i mistrza,
ten trzeźwy mój wiek, doświadczony mój wiek pragnę czcić...
A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza
i tak to już jest, żeśmy czołem gotowi im bić.
No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz szlak się uświetnił
i wszystko już jest - cicha przystań, non-iron i wikt...
A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym
górują cokoły, na których nie został już nikt.
Co było - nie wróci... Wychodzę wieczorem na spacer
i nagle spojrzałem na Arbat i - ach, co za gość! -
rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się,
ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś!
tłum. Witold Dąbrowski
И в оригинале: