http://susvet.info/yak-zabili-varyata-lyudviga

87-гадовы прафесар мастацтваў Зігфрыд Віхман сцвярджае, што раскрыў найвялікшую загадку еўрапейскае гісторыі: таямніцу смерці славутага караля Баварыі. Як вядома, адлучанага ад улады 40-гадовага караля Людовіка, разам з ягоным псіхіятрам, знайшлі ў 1886 годзе мёртвымі у возеры Штарнберг.
Расследаванне Віхмана пачалося ў 1967 годзе, калі ў рукі мастацтвазнаўцы трапіў накід малюнка, з выяваю “караля-шаленца” на смяротным ложы. Твар памерлага на эскізе быў, зправа і злева, аточаны яшчэ двума: з выразам шоку – обэр-лейб-медыка Макса Шляйс фон Лёвэнфэльда, і заплаканым – каралеўскага канюшага Рыхарда Хорніга.
[700x274]
Аўтарства эскізу ўдалося вызначыць амаль адразу - накід, відаць па ўсім, проста на ложку памерлага караля, паставіўшы скрынку яму на грудзі, зрабіў прыдворны мастак Герман Каўльбах. Аднак жа, Віхмана ўразіла на карцінцы іншае – скрываўленыя пенаю вусны Людвіга Баварскага. Як сцвярджае цяпер прафесар, тады, 40 гадоў таму, ён перажыў нешта кшталту эмпатыі: менавіта такія вусны меў ён сам, калі атрымаў кулю ў лёгкія на фронце ІІ-й Сусветнай.
[370x554]Для кемлівага даследчыка з багатым уяўленнем гэта азначала адно: як кардонны дамок, развалілася прынятая "па змоўчванні" версія пра "патанулага" караля. Цягам апошніх 40 гадоў Віхман прапагандуе альтэрнатыўную версію падзеяў: караля Людвіга завабілі на бераг возера і застрэлілі там. Саўдзельнікам невядомых злачынцаў быў прыдворны псіхіятр Бернгард Гуддэн, якога, у сваю чаргу, забілі прыспелыя запозна сябры караля.
Нягледзячы на хісткасць усёй рэканструкцыі падзеяў: хто быў забойцам? які быў непасрэдны матыў? чаму сябры караля ўтоілі праўду? – Зігфрыд Віхман свята яе прытрымліваецца. Болей за тое – ад часу перажытай "эмпатыі" ён стаўся гарачым паклоннікам асобы Людовіка ІІ і нават змагаецца з нашчадкамі каралеўскага роду Вітэльсбахаў за валоданне родавай маёмасцю "Казачнага Караля".
Асноўныя прэтэнзіі Віхмана да Вітэльсбахаў і гісторыкаў, "што пішуць пад іхную дыктоўку" – залішняе акцэнтаванне ўвагі на - так ніколі і не даведзенай фактычна - псіхічнай хваробе Людвіга. І звядзенне ў цень пытання: каму было выгадна не толькі адхіленне яго ад улады, але і забойства.
Людвіг ІІ Баварскі (1864-1886) – найбольш маляўнічы персанаж з гісторыі Германскае імперыі ХІХ ст. Рознабакова адораны (ажно – да валодання арабскай мовай і каліграфіяй), схільны да мецэнацтва (падтрымка оперных эксперыментаў Рыхарда Вагнэра), бяздумны марнатраўца і гарачы католік.
Калі ягоныя міністры і падданыя закідвалі яму вар’яцкія выдаткі на будаўніцтва "новых Версаляў", то сёння адзін з гэтых Версаляў – замак Нойшванштайн – лічыцца пярлінай нямецкае архітэктуры і прыцягвае турыстаў з усяго свету.

(Паводле матэрыялу www.velkaepocha.sk и www.epochtimes.de)

[600x533]