Настроение сейчас - гл. назву

 

Не, восені няма. Нават, калі дажджы. Ну не прышла яшчэ!

А сёёёння… *пад кат ці не?* быў цудоооўны дзень *ай, не*

1.     Адразу пасля школы паехалі ў музычную (па справах) і сустрэла… Мікітуу!(мой аднакласнік) =) Балбытун яшчэ той, натрындзеліся, карацей ) + склаў куманію дарогі туды-сюды-дадому.

2.     Кхм. Музычная. ГАДЫ, ЯНЫ НЕ ХОЧУЦЬ БРАЦЬ МЯНЕ НА СКРЫПКУ!=( Ну і што, што мне не 8, якая розніца?! Не думаю, што у 7-8-гадовых будзе столькі жадання і імпэту вучыцца, як у мяне (( Гррр, панабегалася па кабінетах розных цётак, нічога яны мне добрага не сказалі. Толькі шаноўная Э.С. (выкладчыца непасрэдна) сказала прыйсці ў Сб. Эх… паглядзім, што там будзе ( *пакрыўдзілі авечку  

3.     Выстава “Нашыя дзеці”. Дзякуючы “о, блёгасфэры” цікава было паглядзець работы адносына вядомых людзей. Гэта ну як бы першае, чаму йшла, а другое – сама выстава. І тэма. Эх.. туды трэба прыходзіць цяжарнай ) чэрці малыя )) Зала “падзеленая” на 2 бакі, таму якой скончыш – тое ўражанне і застанецца (хаця не, усё адно светлае). Я пачынала з інтэрнатаў. Да мозгу костак уразіў адзін фатаздымак.І як толькі можна магчыма гэта сфатаграфаваць?..

4.     Настрой узнёслы, пахне лістотай, на смак – пламбір, перад вачыма – стракатыя фарбы. Гукі – хруст (лістоты пад кедамі) Ммм. І сонца слепіць. Чмурэю. А потым ішла ўздоўж плоту парка Горкага і “прахадзілася” букецікам з лісця па кратах. “А нука-нука-нука, иди-ка сюда…» - некі дзіцёнак прасоўвае лапку пра краты. “Дай-ка, дай-ка”, “Што табе даць?” – усміхаюся *замілаваная* “Листик жовтенький…» … так міііла )) “Молодец, хорошая тётя»… ))

Палюбіла восень