І насамрэч, было такое адчуванне. Ходзіш, глядзіш фатаздымкі і чакаеш, калі ўжо сам фатограф выступіць.  Маша не выйшла. Але было сапраўднае адчуванне яе прысутнасці. Столькі слоў, столькі цёплых, шчырых слоў ад яе сяброў, знаёмых, бацькоў. Але нечага сумна-жалобнага не было. Не. Было нешта светлае, адкрытае. Яно неяк  лунала ў паветры. Прыемна-дзіўна-незвычайнае.

 Мне вельмі спадабалася. І само адкрыццё, і фатаздымкі, вядома ж. Хм. Не думаю, што варта тут нешта пісаць наконт іх. Такія ж, як яна, пэўна.

 Галерэя Nova,  В.Харужай, 24.09.2008 - 12.10.2008; штодзень акрамя нядзелі, з 10 да 18

  [645x372]