Гэта ж трэба ў таікім месцы размяшчацца, каб розніцай тэмператур у Пн і Аўт былі 17°! Нягледзячы на жудасны дождж нас пагналі на футбол на некі галімы “Трактар”: Грузія-Польша.  Пашансіла збегчы. Са стадыёну, мінуючы безліч аховы і спэцназу )

 Але я пра тое, калі яшчэ было лета (т.б. 7.09.2008)

 Ааа… *калі я такімі гукамі пачынаю аповед, значыць усё было лепей, чым “добра”* Я наогул не ведала, куды мы едзем )) 11.29: Менск-Усходні – Барысаў, але выйшлі не на тым прыпынку, таму ішлі некімі лясамі ды лугамі )) Урэшце рэшт, дабраліся да даволі мілага месца з бярозавым гаем ды некай лужынай возерам. Блін, як было весела! Не проста, як тады (26.05.08), тут яшчэ і вада была, і прастора, і мяч, а таксама складаныя добрага настрою хлопцаў (кхм, ну без гэтага ніяк) Як заўжды, дахалеры смешных і тупых фотак, а таксама некалькі ахвігенных відэа.*Пецька нават не злаваўся: ”Грэчка, **яць, хопіць здымаць!!”* Разумныя распрануліся  палезлі ў ваду, але Грыб жа не шукае лёгкі шляхоў! )) Мдаа, нашыя хлопцы на ўсё жыццё будуць перакананыя, што ўсе бабы – дуры )) з-за такіх, як Грыб =) А мне ўсё так весела было чамусьці! Ну як ніколі! Дзівіліся: “От блін, адзіная цвярозая, а смяецца больш за ўсіх!” Але кульмінацыяй была “Урачыстая перадача “Ключа ад класа” ад экс-старасты да цяперашняга” =) Сцёб, канешне, яшчэ той )

 А як прыемна было… Бліііін… Я там ледзь не расплакалася. Яны ж мяне не бачылі яшчэ пасля лета. Ну і пачалося: “Ааа, Грэчачка, як ты магла! Да ты нас усіх кінула!”, “Да як мы без цябе…”, “Мы наогул не чакалі!…” Так казалі, нібы ўжо паміраюць там )) Але, чорт, як прыемна было )) “Цяпер неяк не так на ўроках, некага не стае, так сумна, ціха…” Ааа… ды й шмат трызнення, абдымкаў ды інш.   ….

 Я хвалявалася, маўляў, вось сыйшла з класа і больш не будзе як раней. А вось і не. Гэта так проста – падтрымліваць зносіны. Гэта да жудасу элементарна – зладзіць паход ну добра, паездку. Тыя, хто насамрэч гэтага хочуць – заўжды дапамогуць. Так ... лёгка адразу на сэрцы ) Не веееру… Гэта тое, аб чым я марыла з ранняга дзяцінства ))