Вось і прайшлі тры дні. Вучобы. І новае школы. З кожным днём усё цікавей, і цікавей, хаця, па шчырасці, сум па старым не дае ўсёткі спакою =( Навошта было так прывязвацца да класа?? Каб потым так цяжка было “адліпаць”?! Ну да лан. Назад ужо не вернешся. Застаецца спадзявацца на лепшае, чым я і займаюся. А цяпер пра ўсё без па ката =)

 Клас. Дзяўчаты. Першыя, з якімі я пазнаёмілася, мне не вельмі так і спадабаліся. Нават засумавала. Але ўжо 1-га (пн) знайшла сабе кумпанію (уря)

 Клас. Хлопчыкі. Хоць мяне хлопцы асабліва і не цікаваць, але хочацца зазаначыць, што тут такія, што ого-го! Так нязвыкла, што ў класе, ёсць (эмм, як бы так назваць?) (ну лан, так і назавем) сімпотныя (ох, як ненавіджу гэтае слова) хлопцы, т.я. у маім класе такой з’явы не было ;)

 Сама школа. Не ведаю, чаму, але з кождным дёнм усё больш нагадвае тую, што з амерыканскіх фільмаў! Наогул не падобная да 7кі, але даволі мілая. На ўсіх сценах вісяць аформленыя малюнкі дзяцей (нагадаю: да рэформы школа была з матэматычна-харэаграфічна-музычна-мастацкім ухілам. Нядрэнна так? :) )

 А цяпер пра выкладчыкаў, дзеля якіх я, уласна, і ішла сюды (па парадах)

 Сусветная гісторыя. Сын дырэктара. Малады, яшчэ хлапчук зусім, але, здаецца, прадмет ведае няблага. Яшчэ паглядзім ;) але гэты варыянт мне ўсё адно падабаецца больш, чым Голад.

 Ангельская. Ооо… Капец проста. У былой лінгвістычнай такіх выкладчыкаў не было. Пажылая жынчына (“ну, - думаю, - зараз дасць “рунглішу”) Ні халеры!” Вымаўленне (ммм), як з касет! На першым жа занятку паназапісвалі-панавывучалі нечага, карацей, мокрымі вышлі з кабінету. Адзінае, што яне люблю, клаі пытаюцца пра былую адзнаку. Фу. Як нібы таўро на табе ставяць і ўсё тут! Па праўдзе сказаць, дзеткі там не вельмі ў ангельскай, таму эз южал “Сашенька, палочка-выручалочка ты наша” Ну лан. Я звыклася. Галоўнае, што яна веды дае проста ахвігенныя.

 Матэматыка. Мда… калі ангельская мой “козыр”, то матэматыка… Першыя 2 заняткі дала заданні на паўтарэнні. Авечка не зрабіла ніводнага. Мы нават не праходзілі таго, што у ніх тут на 1м узроўні! Ну да лан. Мне на матэм пофіг :) Настащница суирская. Можа, зразумее, што я тупень ;)

 Руская. Шчыра кажучы, з першага погляду падалося, што дзядзька (даруйце, але праўда ёсць праўда) педафіл некі. Хаця не. З першага погляду заўважыла, што ён страшэнна падобны да Арлова (кропля ў кроплю), а ўжо пасля яго жартаў ён мне не псдабаўся. “Ну, блін, - думаю,- бывай, мая жарсць да рускае мовы” Але хлусня, што першае ўражанне самае важнае! На 2м уроку… аа… Руская мова – якой я яе люблю… Не буду апісваць. Проста кайф. Дзядзька ахвігенны. І да Арлова падобны ;)

 Біялогія.І зноў мужык. Клім. Гэта порзвішча ) Нічога адметнага

 Фізкультура. Забейцезабейцезабейцеее… ненавіджу фізру. Але на сам урок яшчэ не хадзіла. Заўтра. Хух.

 Беларуская. Вось тут, канешне, пачынаецца трапяткая для мяне тэма. Я выдатна ведаю, што пасля Вольгі Паўлаўны ну проста не можа быць нікога лепей. Але і супакойвае той факт, што і ў школе яна больш працаваць не будзе (= не будзе жадання вярнуцца) (таленавіты чалавек таленавіты ва ўсім) Цётка. Год пад 50. На некай такой савецкай мове, блін (“іменна”, “ручка” ды інш.) Больш за ўсё я “люблю” гэтыя заданні кшталту “Ах, дзеткі, а раскажыце-ка мне як вы любіце сваю родную мову і для чаго яна нам патрэбная?” “Я очань… ой…. вельмі люблю сваю родную мову, патаму шта…” “Можаш па-руску” (нармальна?!) І г.д. як дзеткі расказвацю пра сваю любоў да Айчыны, да мовы, што “яе трэба шанаваць”, што “мова развіваецца нашая”, “што на ёй выдаюцца падручнікі, часопісы, кнігі” блаблабла. Эх. Хочацца так устаць і сказаць, што думаеш. Але маўчу. Не тая выкладчыца і не той клас. Сёння яна вырашылі мяне пакатаваць. Але ягнё ўстойлівае )) з-за некіх дурацкіх знакаў прыпынку хацела заляпіць мне 7, але напрыканцы ўроку (заданне дасачыніць аповед) авечка уключыла усё сваё красамоўства, фантазію і лексічны запас і дала запалу ;) Чым пераканала ставіць 7 ды й не толькі дзеля адзнакі ;) каб ведала, з кім мае справу =)) Карацей, зноў жа спадзяюся на лепшае

 Пакуль усё. Спяшаюся, дараспавяду пазней =)