Настроение сейчас - балючы


Мяне здзіўляе адно: чаму мяне ніхто не запытваецца, ці хачу я туды ехаць? “Сёння ты едзеш,” – і праз паўгадзіны – 18-ты, “Навінкі – Сёмкава”, 1,5 км пешшу. Ісці я люблю туды. Прыемна. Але знахадзіцца там… Забееейце… Я пра лецішча, калі не здагадаліся.
Менавіта так здарылася і гэтым разам. І чаму я не лямантую? Эх, быць бы мне не такой мяккай, можа і не ездзіла б. “Заданнем” на гэты раз было шкрабанне плоту ад некіх-там штук, каб потым яго пафарбаваць (ага, значыцца, наглядзеліся тут як авечка пад натхненнем займалася стулікам, вось і вырашылі, што і з плотам будзе тое самае) Ну-ну. Ні халеры. Але (эх) усё зрабіла (можа і праўда ў цясляры падацца?)

Але пра што ж хачу распавясці?
А. Пасля “цяжкіх будзен” вырашыла авечка “праехацца на ровары”. Чакала Іллю, бо з жалезным канём нешта не так было. Чакала, злілася ўжо, але ўрэшце-рэшт ён прыехаў і ўсё мне адрамантваў. Колькі радасці было! Шчаслівая, вясёлая, авечка паехала. Ну як заўсёды (а інакш нецікава) заехала на незнаёмую дарогу. Роўная, гладзенькая. Злева – лес, справа – поле. Сонца заходзіць, неба ружовае (усё якраз, як я люблю) З горачкі –аа… вецер у твар, хуткасць, неверагодна проста!.. Нават такой баязлівіцы як мне жжжудасна спадабалася!
Кхм. Ну-ну. Усё гэта добра, калі на нармалёвай дарозе. А калі ўжо паехала дадому… блін. Не каб злезці, бачу ж, што каменчыкі, яма некая, ну дакладана не з’еду… Эх… Спачатку завізгатала. Не ведаю, ад чаго! =) Проста так )
А потым…
Божачкі… Як я ляцела…
Дакладана перакульнулася. Не памятую, што было. Калі расплюшчыла вочы – ляжу пасярод дарогі, на мне ровар, і ўсё баліць. Нага ў крыві. Чорт. Ланцуг зляцеў, прыйшлося весці ровар. Далёка да дому. Ы… А я такая прыгожанькая была, у блакітна-белым =( І тут… Блін… Басанож іду, кроў гэтая цячэ, кульгаць пачынаю, у пяску ўся… Эх…
Але самае балючае было дома. Калі некай гадасцю палівалі. Раны насамрэч нясмешныя – да мяса ажно і даволі складана варушыць і рукой, і нагой. І твару дастался (гэта ўжо ў люстэрку ўбачыла)
Мда…
Ноччу, сказалі, смяялася. А мне снілася вайна. Хм
А як жа… лета? А як жа цішоткі, шорты? Чамусьці нават спадніцу захацелася апрануць (што бывае надзвычай рэдка, амаль ніколі) і тут…
Баліць. Моцна баліць =(


[698x177]