[253x375]
Не прайшло і года, як я ўрэшце на трапіла на свайго доўгачаканага “Матылька”

Не ведаю, з чаго пачаць нават. Кароткі змест дакладна расказваць не буду. Адзінае, што хочацца зараз усім казаць – гэта проста раіць схадзіць… неверагодны спектакль.

Я ўжо не раз гаварыла, што, на мой погляд, Тэатр юнага гледача, - горшы з нашых тэатраў (ну, можа, толькі Тэатр беларускай драматургіі канкурэнцыю складзе). Але… Пінігн… + гэта любімы Анюткін спектакль… На жаль, яе самой там не было. Але абавязкова схаджу другі раз (каб з яе удзелам паглядзець) А другі галоўны актор – Анатоль Жук – вось дзе адчуваецца талент!.. Карацей, я вельмі ўражаная.
Проста не ведаю, што б такога напісаць, каб не адбіць ахвоты. Ну, думаю, прыхільнікам Пінігіна не трэба тлумачыць, ЯКАЯ сама пастаноўка… цудоўна, проста цудоўна… Сумная гісторыя, але светла-сумная ) З залы выходзіш з некім пачуццём спакою, цішыні, задумленасці. Файна. Няма слоў. Абавязкова скажу, калі наступны (рэдка ідзе)