В колонках играет - Nelly Furtado - All Good things (Come to an End) *моя мантра последние пару дней*
Настроение сейчас - убита/невыносимая лёгкость бытия

Нет, господа, сегодня я буду радовать вас не японским стихотворчеством. И не собственного сочинения. Это - экскурс в современную интернетную белорусскую поэзию, вернее, такой очень и очень субъективный срез с творчества. Естественно, у каждого кусочка есть автор, и во многих случаях я знаю имя, но... но так, нарезкой лучше.

Падарыў сем руж
I прывёў у McDonalds...
Гэта каханьне!

Завяшчаю табе
Паўкiло свайго праху.
I табе паўкiло,
Так i быць... i табе!
Напякуць вам з мяне дыямантаў.
Без жаху
Iх насiце мiж цыцак
У срэбным калье.

Яна мой крыжык насiла
На срэбраным ланцужку,
А ейны крыжык насiў я
На ваўняным матузку.
Ланцужок разарваўся -
I зьмяёю па нэрвах:
Ёсць дзьве ненадзейныя рэчы -
Мары
Ды
Срэбра...

Между атомами моего тела
Есть большие расстояния.
Обычно там пусто, но иногда
Приходишь ты на свидания.

Сеў за кампутар
Пiсаць вянок санэтаў.
Прайшоў тры гульнi.


Не глядзець на цябе, не глядзець...
Чэпкай памяцi верыць на слова:
Валасы, падбародзьдзе i бровы -
Як звычайныя. Сесьцi й сядзець.

I ня думаць - бяз думак хадзiць, -
I прыбраць са стала твой кароткi
Лiст; той сон (падарунак салодкi -
Пацалунак) забыць i ня сьнiць.

А шукаць сабе iншую. Мне
Падаецца, на гэта я здольны.
Так i чую: "Ён вельмi цудоўны,
Калi НЕ закаханы ў мяне!"

Богдановича - в другой раз... Смейтесь, но "Зорка Венера" - это, на мой взгляд, самое красивое по-белорусски о любви. Это как "Сонную лощину" я навеки объявила своим любимым фильмом... Потом были и другие, и, кажется, лучше. Но вещь знаковая.