К Лутиэн
Quilma lómë kaita rómasset
Ar anta men sérë.
Nai koluva lë háya olórelya,
Valdenna únótië yénion.
Nai kenuvalyë olóressë Lestanórë,
Yassë ná oialë quildë.
Umimmë polë entulë,
Ar umimmë polë autë.
Silúmello minya nauvammë tenn´oio,
Nán sinta oirë nauva emmen.
Nán lá, – atano ná inyë,
Ar len kuilenya ná vë sinta olórë.
Ma nauva kuivelya?
Ná nyérë i renalyë ilyë...
Ar nin ná sara alassë –
Sina lómessë fúmelya tírë.



Тихо плечи укутала ночь,
И смахнула усталости след.
Пусть твой сон унесет тебя прочь,
В счастье прошлых бесчисленных лет.
Пусть приснится тебе Дориат,
Где царит мир и вечный покой.
Мы не можем вернуться назад,
Мы не в силах расстаться с тобой.
Мы отныне едины навек,
Только короток будет нам он.
Впрочем, нет – это я человек,
Для тебя моя жизнь – краткий сон.
Как проснуться тебе суждено?
Жаль, тебе не дано забывать...
Мне же горькое счастье дано –
Этой ночью твой сон охранять.