Бывае, сум агорне, змога,
А дзень за днем - паузе з начы...
Куды мне бегчы ад сябе самога?
Не, ад сябе самого не уцячы!

Ты кажаш мне: "Пакiнь дзiвачыць
I лепей смейся, а не плач!
Не можаш свет пераiначыць,
Дык сам сябе пераiнач!"

А як сябе пераiначыць,
Кали у табе таксама свет?
I для цябе ен столькi ж значыць,
Як i бязмежнасть, як сусвет!

I, можа, iсцiна у гэтым
I мэта - у вечнай барацьбе
Твайго маленечкага свету
З тым, што не змесцiм у сабе?