сёньня 4:11 
капец жаж у нас будзе дзянёк сёньня О.о
посьпехаў табе:)

сёньня 4:14
дык узаемна!!))
 
“Блін, хоць бы не праспаць. А то ж іспыт раніцой.”  З думкай у галаве і тэлефонам у руце заснула. Зараз пытаньне: “Як можна было не пачуць пяць будзільнікаў з выбірацыяй?”
8.41 – Іна, я праспала!!!
Бягом. Не разумеючы таго, што адбываецца, у метро.
Пасьпела. Забегла на фак і… “шкада, што ты пасьпела” на тварах некаторых аднагрупнікаў. Сукі.
Прывяла сябе да адноснага парадку за 2-3 хвіліны. О! Так і нічога так выглядаю для свайго стану:)
Але да Жоля мне было далёка. Ён ахуенны =***
320 аўдыторыя. 
Каменны твар Альбіны. 
- Вы ведаеце, у каго з вас нядопуск?
- Не…
-Жоль, Новікава, Корсак, Лявоньцева, Мардасевіч, Чарткова…(паўза) Шаблоўская, Шулякова, Юдзіцкая. 
- Капеееец.
- Піздееец!!!! 
Ат! Карабель дурняў!
*Нервы здалі. Гэта быш мой першы крыжовых паход. Зразумела, чаму я жадала разьнесьці гэты ўнівер да д’ябла.*
Але ж… “Юля, успокойся! О.о” Да, Павел Леанідаваіч, будзеш тут спакойным.
Самусевіч. Перазалік. Сафрон. Метро.
- Дадому?
- Не.
- У парк?
- Так.
- Горкага ці Чалюскінцаў?
- Чалюскінцаў.
- Паехалі.

“Хочу въехать головой в дерево.”
 
- У мяне дома есць бехераўка і гарэлка…
- Бехераўка!!! 
...

[456x698]

Паглядзела толькі што гэту стужку. Аеее!:)

Круцяцка!

Раю ўсім паглядзець.

Так зразумела сутнасьць большасьці мужыкоў пакуль што не атырмалася перадць не аднаму вядомаму мне сцэнарысту і Со.

Шыкоўна! 

Учора весь дзень забіла на забегі.

Кватэра - дурфак - Кунцаўшчына- бібліятэка - Ракаўскі - кватэра - бібліятэка - Карона - дурфак - Карона - дурфак - крама - дурфак - кватэра - Кунцаўшчына - дурфак. Дзякуй богу, што на гэтым ўсё скончылася... А можа толькі пачалося? Эхх, не ведаю.  

***
 - Ну, заказывайте что-нибудь. Юль, тут суши есть:))))
 - Еее, я уже в курсе:) 

"О, ребятки! Столько классных подарков! Я такая довольная!" 

- О, да! Я слышала эту историю:)
- Ну, а кто её только не слышал? Кэт отожгла. 
- Знаешь, если б там была я, им бы тоже не повезло: впридачу ещё и посуду  побила...
 - Теперь я понимаю, почему вы дружите! 

- Ну, я вообще-то всегда разговариваю на белорусском. Но просто Кэт попросила...
- Да, просто я не понимаю :)
- .. вот. А тут так получилось, что вас много и чтоб она понимала, я разговариваю на русском.
- А ты разговариваешь потому что тебе нравится или...
- Или потому, что нравится!!! (рррр) 

***
- А вы куда?
- Ну, мы к великой и ужасной. А ты?
- Я на зачёт по фотоделу. Ладно, пойду. Жаль, но мне вас будет не хватать на следующем курсе. 
- Бугага! Спасибо... безусловно.... Но мы ещё никуда не уходим.

Уёёёёёбішча! Пачвара!!! Спадар Сурапін, я прылюдна моўлю, што ВЫ СУКА!   [500x617]

 "Программист любитель, у которого кроме понтов и члена, который после журфака безусловно даст ему дорогу в жизнь, ничего и нет-то!" ©

Прыгадваецца мне  мінулае лета:

"Знаете, Антон, если вы так будете писать, то вам поставят два и всё. Закончилось ваше поступление на журфак!" 

Вельмі шкада, што так не адбылося. Шкадую не таму, што зайздрошчу - спачуваю. Вельмі шкада таго месца, нават платнага, якое мог бы займаць спарўды  таленавіты чалавек. 

Шкадую  і вінавачу сябе за тое, што ў нейкай ступені я ўплывала на вас, спадар Сурапін.

Вы апынуліся звычайнай дробяззю, якіх на журфаке больш, чым патрэбна нашай краіне.

***
- Я пафосный фотограф. Поэтому выми сиську и поработай язычком!
- О.о
- Ну, все пафосные фотографы так говорят... :) 

[291x450]

***
- А зараз ты!
- Ну ты же знаешь, что я не умею корчить повосные рожи. Я только, по ходу, корчу рожы:)

***
- Раней фатаграфаваліся для аватарак "Укантакце"...
- Да и сейчас тоже. А ты думала: для чего все эти грёбанные фотоссеты? 

[291x450]

***
"Я подарю тебе новую крышеску от фотоаппарата "Зенит". Она мне нахуй не нужна, пускай у тебя полежит!"

***
"Нееет, ты смотришь на меня такими глазами будто ты обосралась. А нужно смотреть так, будто бы ты благодаришь за горшок после того, как обосралась." 

[263x450]

Пятніца, 28 траўня

“Шаблон без касметыкі”
 - А что с Юлей?
- а ты что не в курсе, что она болеет? О.о 
***
- Ммм… Ведро? Чтобы в туалет было куда?
- Ну, я ж праз цябе хвалююся, каб ты б не абасцаўся ноччу… 
***
«Мы СПАРТАНЦЫ! Мы СПАРТАНЦЫ!
Мы античные засланцы.
Я спартнака. Я спактак.
Вы батаны. Мы – журфак.
Мы на сушы. Вы на пиво.
На журфаке жизнь красива!» 
*** 
“Вазааааап, мэн!
Вы хотите меня сфотографировать? Нееет.
Хотя, давайте! Меня всё равно видно не будет!” © Эрык, студэн хімфака з халера якой Афрыканскай краіны.
***
“Блин, Юля! Ты прям человек-катастрофа!»  
***
"Не спи – сгоришь!"
***
«Павел Леонидович… Знаете… Ваши кроссовки сгорели…» 
***
- СПАРТА!
- Иди на хуй! 
***
«Коричневый дед закопал карася.»
***
- Э, падла, ты мяне чуеш? Я табе Ганну падагнала, а ты?..
- Зря ты так: даёшь ему возможность тебя оскорбить.
- Не, усяго магчымась зразумець, як яму пашанцавала, што я зь ім ня сплю. ©  
***
- Спарта!!!
- Спарта!!!
- Спадарства, майце сумленьне: усе спратанцы сьпяць ужо.
- СПААААРТААА!
- Удот, бля! Ябала прыкрый! Сьпяць усе, сказалі ж табе! ©
***
- Які дэбіл вырашыў секчы дровы ў пяць гадзін раніцы?
- Спарта!!!
- Гумфак, ідзеце на хуй!!! ©

Нядзеля, 30 траўня.

“У меня был брат двоюродный. Он учился в суворовском. Был у ненго отец, который баб водил.. Ну, вы поняли. Так вот парня выгнали из суворовского и он вскрыл себе вены.” 
***
“Дзень добры, паважанае спадарства. Ведаеце, сёньня ноччу вы нас так заябалі, што всоь вам мыла і шпагат. Ідзіце і павесьціся, паважаныя гумфакаўцы!”
***
«А это всё ты! Втянула меня! Писала мне там слёзные сообщения!» 
***
- Давай встретимся. Мне плохо, я поругалась с Будько. Сейчас убью сестру…
- Ліз, ну я ж сказала, што не магу варушыцца: сгарэла поўнасьцю. Мне ўсё баліць. Тым больш я стамілася. Мне цяжка. Вельмі… Прабач:(
- Я в двух минутах от тебя, а ты не можешь спуститься. Хорошо, если ты развалишься, то не нужно!

Больш так не рабі. Не будзь эгаісткай. Калі ласка.

Панядзелак, 31 траўня
Эканоміка. О.о нуль поўны. Але ж мабыць трэба было на першы перазалік з такім тварам з’явіцца, каб атрымаць залік.
 А можа гэта была салідарнасьць: нам удваіх было не айс далёка…

-Здравствуйте.
- Ааа, зравствуйте, Шаблоская…
І чым я павінна такому стаўленьню? З сарказмам! Мяне пужае гэта жанчына О.о

Аўтарак, 1 чэрвеня
- Так, стойте. Это вы?
- Ну, я.
- А почему вы так не похожи в зачётке и сейчас.
- А откуда ж я знаю. Так получилось:)
- Ладно, идите готовьтесь…
***
- Девушка перед вами говорила правильное определение фотоаппарата. Почему вы не написали?
- Знаете, мне было не до этого: я писала ответ на второй вопрос:)
- О.о
Как вы так пишете? Почему я должен вылавливать нужные слова в вашем тексте. Никакой логики. Вот и пишут потом наши журналисты…
- Знаете, сюда я поступала с большим количеством публикаций. И не скажу, что у меня есть проблемы с логикой при написании материалов:)
- Вот если бы вы писали о фотоаппаратах…
- Слава Богу, о фотоаппаратах я ещё не писала и не собираюсь в ближайшее время:)
- Знаете, вы мне сейчас напоминаете пісьменьніка, які піша паболей, каб яму заплацілі болей!
- А вы знаете, что журналист – писатель на скору руку!
- Так, всё. Хорошо. Вы у меня хорошо ходили? Так лень смотреть. Ааа, всего три (О.о) пропуска. Зачтено. 
Залік па фотасправе. Выкладчык Зігмунт Міхайлавіч… ой, прабачце, Аляксандр Сяргеевіч Пушкін. Ой, Запольскі! Аляксандр Сяргеевіч Запольскі.

Чацьвер, 3 чэрвеня.
- Юля, падымайся. Еда

Лерик *Умка* Холерик
Хотите поступать на журфак? Поступайте! Ведь только у нас:
1) преподаватели могут не явиться на зачет.
2)могут оскорблять вас последними словами, не имея на это никакого основания.
3)только на журфаке можно неделю ходить на пересдачу и НИ РАЗУ не попасть в аудиторию.
4) назначить время зачета ни деканат, ни сам преподаватель не в состоянии. особенно оригинальные решения - назначать 2 зачета не то что в один день (иногда их количество доходит до 5 и это нормально), но на одно и тоже время!!!нам что? трансгрессировать???раздвоиться???
5)когда на паре преподаватель заявляет: а кто вы такие, чтобы вас учить??? - это нормально??????
Вы все еще хотите поступать в Институт журналистики?
Милости просим!

з.ы. конечно, есть преподаватели, которые мне искренне нравятся, которых я уважаю и восхищаюсь их желанием вбить что-то в наши тупые головы, на лекции и семинары которых ходить действительно интересно. но их, к сожалению, в институте дурналистики слишком мало...

ах,да,чуть не забыла!
Нас оценивают не по знаниям, а по гендерному признаку. А личные симпатии преподавателя играют главную роль при выставлении оценок.

http://vkontakte.ru/note13186363_9869889
 

- Я не пафосная -  я успешная! 

- не, табе проста пашанцавала з прозвішчам...

будзільнік. нежаданьне. кашаль. тата. намёт. 10 хвілін. дождж. метро. маўчаньне. рухі. "Крокодил". бялявая. дурніца. дурніца-дурніца-дурніца. татачкіна дачушка. маці. sms. Оо гвалт. крама. ежа. Ваня (^^).  вялікая аўдыторыя. незразумелыя гукі. непаразуменьне. маўчаньне. разгубленасьць. нікчэмнасьць. Мама... Марына. Віньшую...

Месца. Вечар. Святло ліхтароў. цыгарэтны дым. вулкі. цішыня. думкі. шмат-шмат. кавярня. адбіткі ў шкле. вершы? не. хораша...

метро. зімна...

ліфт. думкі, абмежаваныя прасторай ліфта. ежа. лядоўня. грукат. кантакт. спаць?..

Шмат часу прайшло і невядома канчаткова: ці сапраўды спадар Вераніцын стварыў гэты цудоўны твор беларускай літраратуры – “Тарас на Парнасе”. Але зараз я не зьбіраюся праводзіць літаратурна-лагічныя дасьледваньні наконт аўтарства. Усяго падзялюся сваімі ўражаньнямі ад аднаіменнага спектаклю, які сёньня пабачыла ў “Тэатры юнага гледача”.
 Не ведаю, што мяне падштурхнула ўзяць квіткі: тое, што адну з роляў выконвае Аляксандр Гладкі, гульня якога мне ну вельмі спадабалася падчас мона-спектаклю «Синий автомобиль», ці тое, што гэта быў «Тарас на Парнасе” і я ніяк не магла прамінуць гэты спектакаль!
Зараз, як не пафасна б гэта гучала, хачу падзякаваць дзвум людзям, якія адкрылі для мяне такую цудоўную рэч як тэатр. Гэта Спадарыня Атрушкевіч і….спадарыня Прановіч. Так, спадарыня Прановіч. Мабыць гэтым вы мне і ўзгадаецеся: “Знаете, мне тут снова предложили билетики… Это не по теме, но рецензию, как бонус, я засчитаю!»
Так вось… Да імпрзы. Дзякуй акторам за цудоўныя гадзіну дваццаць. Гэта было шыкоўна! Эпатажна! Шчыра і па-беларуску. Так, шчыра і па-беларуску. Гукі песьняў “Старых Ольсаў” і “Ліцьвінаў”… О літасьцівы божа! Чаму я не магу ўсё жыцьцё жыць там, у літаратурных творах, дзе ўсё так шчыра і цёпла! У мяне столькі эмоцый, столькі ўражаньняў, што не знаходжу словоў, каб якімсьці больш-менш наромалёвым чынам пратлумацыць ўсё. А чаго тлумачыць? Мая вам парада: замоўце квіткі, абавязкова прыхапіце кветкі і … УПЕРАД на сьпектакаль! Не пашкадуеце:)

***

- Девушка, вы не могли бы вызвать мне такси?

- О.о

- Ну... у меня батарея в телефоне села...

- Я вам зараз дам тэлефон і вы самі замовіце:)

- О.о

- ... я сейчас дам вам телефон...

- Не нужно, я понимаю мову. ... Скажите, а вы случайно не на журфаке учитесь?

- ... О.о... ээээ ...

- "Как?" или "Откуда?"

- І тое, і другое...

- Ну, первое -  в Беларуси либо ненормальный пишет что-то  в ноуте без интернета, либо журналист:) И вы говорите на мове.  У нас говорят так либо те, которых выгнали по определённым, но всем известным причинам, либо студенты истфака или журфака:)
 Размова ў цягніку "Менск-Маладзечна" 21/05/10
 

http://vkontakte.ru/events.php?act=s&gid=17023812 

"Спадарства! Чаго вы тут кулакамі размахваеце пасьля бойкі? Ды і ўвогуле: якая бойка! Адбылося цудоўнае мерапрыемства, дзе можна было пачуць традыцыйныя беларускія інструменты, амаль чыстую беларускую мову ды і звычаёва добра правесьці час.
Што датычыцца гуртоў і разьмеркаваньня часу, то тут быў, безумоўна, дрэнны стрэл. Не трапіў ён куды патрэбна. Але ж... Гэта будзе ўрокам на наступны год:)

А зараз - вялікі-прывялікі дзякуй усім, хто арагнізаваў і падараваў нам гэтае сьвята! 
Алесю Жураву і "Расалі" асаблівае дзякуй за тое, што добра распачалі фэст. Вельмі прыемна, што не толькі наш моцны пол са сваімі выступамі з'яўляюцца на такіх мерапрыемствах, але і дзяўчыны трымаюць марку!

“Testamentum terrae” - двойчы дзякуй:) Не палічыце за абразу, але ж, як мне падалося, было б лепш, каб вы не дзялілі на блокі свой выступ. Больш моцнае ўражаньне засталося б:)

"Стары Ольса". усё сказана да мяне. Шкада, што Ільлі не было. Хай папраўляецца! 

"Кашлаты Вох". Упершыню чула гэты гурт. І зараз канчаткова не магу зразумець: я больш уражана ці задаволена. Хутчэй прыемна ўражана і задаволена. Чула па дарозе дадому, што гэта быў не гурт, а паказальны выступ жыхароў Навінак. Я з гэтым не згодна. На густ і колер сяброў няма. Разумнейшыя з нас пакінуць фармат вышэй і ніжэй пералічаных гуртоў ,і зірнуўшы на ўсю музычную прастору, хутка зразумеюць, што да чаго. Камусьці падабаецца рэп, а камусьці рнб. Цёмныя людзі не разьбяруцца: а ў чым розьніца? і там нейкую лухту хутка мовяць, і там тая ж мурня. Але ж людзі, якія знаёмы з гэтым, з вамі не пагодзяцца. Прыхільнік кожнага напрамку будзе выказвацца "за сваё" і прыводзіць бясконцы сьпіс адрозьненьняў. Тут таксама так. Камусьці падабаецца аўтэнтыка, ёсьць прыхільнікі і ў "Воха" *выбачайце, калі не правільна скараціла*. А што тычыцца скокаў саліста ... "малпа!", "клоўн!" Спадарства, а што б большасьць з вас рабіла на падмостках? Можа саліст вельмі эмацыйны робіцца пры гуках музыкі ці што-небудзь асабістае з гэтым зьвязана?.. Не трэба так, бо як мне падалося, калі спадар Сасноўскі рспавядаў пра адыход на той сьвет, чалавек дастаткова сьціпла сябе паводзіў і нармалёва рэагаваў на абставіны. а астатняе - вобраз. І кропка:) Дзякуй вам за тое, што знайшлі цікавы падыход да папулярызацыі беларускага фолку і яго накірункаў. 

“Unia” - дзякуй, што з'явіліся. Ваш выступ зь сяброўкамі прыгадаем некалькімі непрыемнымі тумакамі ад спадарства, якое разышлося ў мошы так, што мы не ведалі куды падацца, каб не патрапіць да іх "у абдымкі":)

“Litvintroll” - шкада, безумоўна, шкада... Але ж вы ведаеце, што вашы прыхільнікі заўсёды з вамі:) І каб ужо канчаткова іх супакоіць - арганізуйце сольнік!:) Ідэя пойдзе ў масы!

“Znich” - таксама шкада. Але дзякуй за тое, што адыгралі для Людзей:)

Што не зьявіўся “Кейлі Кёл”... можа гэта і лепш? было б агідна, калі б кагосьці б не пачулі з замоўленых...:( 

Калі ж падсумаваць - усім дзякуй за цудоўную імпрэзу!"

некалькі фотакартак (http://budzma.org/)

[400x267]
 

Алесь Жураў

[400x267]

Расалія

[400x267]

Testamentum terrae

[400x267]

Стары Ольса

[400x186]

Кашлаты Вох

адсунасьць голасу выклікае сінром "маўчаньня  і адстунасьці думак".

звычаёвы такі дзень, калі трошачку выходзіш з сябе. Праз усякую драбязу. Інакш не назаву.

Але часам гэта ўсё так раздражнае, што няма моцы стрымацца. І тады ты крычыш і сьварысься, а ўсякія сьівні радуюцца з гэтага. Падлы, што  ж ты зробішь...:(

Р.S. як шкада, што сярод гэтых людзей няма годных суразмоўцаў....

[150x208]

Побач ляжыць рэклама сушы. Зразумела – хачу. Узяць іх шмат-шмат і аб’есца, каб аж назад палезьлі.
Юля зноў трошачку переабольшыла… але ж вельмі іх хачу:)
А яшчэ хачу ісьці па вулке і не адчуваць маўчаньне людзей, якія пачуўшы маю мову вылупліваюць вочы і губляюць мову.
А зараз тры рэакцыі на беларускую мову за 30 хвілін. Назіраньне натураліста.
1.… Э, ты слышал?! Она сказала “Звонку”! гагага!
*быдла-хлопцы ад 16 да 19 гадоў*
  2. … О.о О.о О.о
  * суполка моладзі ад 18 да 21 год*
  3. гы:)
  *маладыя прадстаўнікі нашай міліцыі*
Бедныя людзі. Бедная краіна…
А тут яшчэ ўчора такая размова надарылася, што нават не ведаю, што і мяркаваць пра гэту асобу…
Евгений Толстов (16.05.2010 22:39) :
что???
нервы ни к тчерту?
Адольф Руды (16.05.2010 22:39) :
сетка дурная
Евгений Толстов (16.05.2010 22:40) :
печатать и я могу!!!!!!!!!
Евгений Толстов (16.05.2010 22:40) :
что???
нервы ни к тчерту?
Адольф Руды (16.05.2010 22:41) :
ведаеш, што я разумею: размовы не атрымаецца, таму... я пашкадую тых, хто тут знаходзіцца, бо аднаму чалавеку гэта ну вельмі не падабаецца. А нервы... яны ў мяне моцныя. часу мала.
Адольф Руды (16.05.2010 22:41) :
і на гэта брыдотства ў мяне няма часу
Евгений Толстов (16.05.2010 22:43) :
сори что занял ваш ЧАС!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ъ
ЕСЛИ ЧЕСНО ,ТО ТЫ ИЗМЕНИЛАСЬ,ПРИЧЁМ НЕ В ЛУТШУЮ СТОРОНУ)))
А НА ЗВОНОК МОГЛА БЫ И ОТВЕТИТЬ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Голосовые звонки (16.05.2010 22:43) :
Звонок от вашего собеседника
Евгений Толстов (16.05.2010 22:48) :
ВОЗЬМИ ПЛИз))
Адольф Руды (16.05.2010 22:48) :
алілуя!
Евгений Толстов (16.05.2010 22:48) :
)))
СМОТРИ НЕ ПОЖЕЛЕЙ!)))))
Адольф Руды (16.05.2010 22:48) :
я ніколі ні аб чым не шкадую.
Евгений Толстов (16.05.2010 22:49) :
ДЕЛА ТВОЁ ......
НУ НУ...
ЗВЕЗДУН ТЫ НАШ)))
Адольф Руды (16.05.2010 22:50) :
такое ўражаньне, што ты не да канца зразумеў, што сказаў. І я далёка не зорка. шкада, што вы такія абмежаваныя.
Евгений Толстов (16.05.2010 22:51) :
СМОТРИ КАК БЫ ЭТО НЕ ВЫШЛО БОКОМ ТЕБЕ)))
Я ТАКАЯ-Я ЭТАКАЯ)))
НУ НУ......
ПОСМОТРИМ КТО КОГО!!!!!!!!!!!!!!!!!!
И НАУЧИСЬ РАЗГОВАРИВАТЬ НА РУССКОМ,А ТО ЧТО ТО ДЕРЕВНЕЙ НЕСЁТ))))
Собеседник прислал вам мульт "Жжёшь!"
Адольф Руды (16.05.2010 22:53) :
хто каго? навошта.. Будзь прасьцей. да цябе пацягнуцца:) і вёска хутчэй ты... і мне шкада цябе вельмі...
Евгений Толстов (16.05.2010 22:54) :
))))))
ПЕРЕФРАЗИРОВАТЬ))
ДА...МНОГО УМА НА ЭТО НАДО1
И ПОЧЕМУ ЖАЛЬ???
Евгений Толстов (16.05.2010 22:56) :
ПАТЯНУТСЯ ТЕ ,КТО СЧИТАЕТ ЭТО НУЖНЫМ!!!!!!!!!!
Адольф Руды (16.05.2010 22:57) :
рефлекс - шкада сляпых кацянят.
Евгений Толстов (16.05.2010 22:57) :
АХУЕННО ЗРЯЧАЯ????))))))))))))))))))))
НУ НУ!!))))
Адольф Руды (16.05.2010 22:58) :
не спрабуй мяне апусьціць. у цябе не атрымаецца мяне абразіць. апошнім часам я вельмі неганарлівая і лаяльная. да такіх як ты асабліва
Евгений Толстов (16.05.2010 22:59) :
))))
КОГО ЕЩЕ ХОТЕЛ???
вот в чём вопрос???)))
Адольф Руды (16.05.2010 23:01) :
ты.
Евгений Толстов (16.05.2010 23:01) :
шкада сляпых кацянят.
не объеснишь???
Евгений Толстов (16.05.2010 23:01) :
я слепой?????????))))))))))))))))
Адольф Руды (16.05.2010 23:01) :
так
Евгений Толстов (16.05.2010 23:02) :
и
Адольф Руды (16.05.2010 23:02) :
алілуя. бывай.
Евгений Толстов (16.05.2010 23:03) :
давай))
может в конце концов
изучишь русский язык!!!!!!!!!!!!!!!!!
Евгений Толстов (16.05.2010 23:03) :
я надеюсь!!!!!!!!!!!))))))
Евгений Толстов (16.05.2010 23:04) :
Собеседник прислал вам мульт "Жжёшь!"
Адольф Руды (16.05.2010 23:04) :
каб ты так ведаў расейскую мову як я, я была б вельмі рада за цябе.
Евгений Толстов (16.05.2010 23:04) :
удачи!!!
флаг в руки!!
звездун ты наш)))))
Евгений Толстов (16.05.2010 23:06) :
расейскую????
хммм...
много же граматике у тя))))))))
Адольф Руды (16.05.2010 23:06) :
мяркуй як хочаш.
Евгений Толстов (16.05.2010 23:06) :
Собеседник прислал вам мульт "Жжёшь!"
ну ну))
смотри не пожелей))
Адольф Руды (16.05.2010 23:07) :
чаго ж мне шкадаваць?! будзь прасьцей:)
Евгений Толстов (16.05.2010 23:08) :
я прасцей????
а сама лучше???
а??
все разговор

Эпізод І.

Уражаньні. Эмоцыі.
[600x427]

- Юля,  ну чаму ў цябе няма з сабой хаця б мыльніцы? О.о

А навошта такую прыгажосьць здымаць на мыльніцу? Вось... дайшлі рукі:) Ўвогуле вясновы Менск для мяне асацыюецца з цюльпанамі. Вяліііікай колькасьцю! 

П. С. калі хто ведае, колькі відаў можна сустрэць у Менску і колькі ўсяго цюльпанаў пасаджана - скажыце, а то ж вельмі цікава!

[600x439]

[600x394]

Было прыемна тут сядзець...ды туды глядзець:)

***

Эпізод ІІ.

Асацыяцыі.

[600x456]

Чакаю сябра... А тут яны! ... 2010 г. А калі 1960 г.? Бабки-ягодки опять:) [600x399]

Вялікі крок маленькага чалавека.

Та-да-дам:) Ямужык! Ямужык, а Спадарыня П. глухая  [показать]
- Я бачыла здымкі…
- Вы бачылі здымкі Серванатаса?! О.о Тады вам пашанцавала Шаблоўская, інапланецянка наша © Спадарыня П.

 

Распявядаць шмат не буду, бо стамілася. Ды сёньня і распавясьці цікавага няма чаго, так, дробязі.
- зьнервавалася трошку
- з'еджала на Менскае мора, кроплю пафатаграфавала
- не адмовіла сабе ў дзьвух піражках і блінах з капустай
- змокла вельмі, пакуль цягалася і фатаграфавала сьвяточныя гульбішчы
- памаўчала, бо не было што сказаць ( !!! О.о)
- паслала ўсё да д'ябла, бо веру ў лепшае:)

[600x471]
[600x485]





 

Другі раз за сваё жыцьцё еду ў такім цягніку. Фраер! Сяджу каля вакна :) Ноўт стаіць на імправізваным стале. Адчуваньне поўнай даросласьці: быццам бы праца, заданьне, іншы горад. Шкада толькі, што набіраю я ўсяго толькі запіс у дзёньнік, а не чарговы матэрыял для публікацыі, бо гэта ж толькі адчуваньне даросласьці…
 Дзень быў нейкі дрны-дурны. Але ж гэта вельмі добра, што ён такі: за дурноцтвам не адчуваеш часу.  
Ён губляецца ў тлуме спраў, размоў, сварак, жартаў.  
… еду ў Менск. Здаецца: за некалькі дзён не пасьпяваю зрабіць нешта каштоўнае, а тут! Паўкраіны праехала!
За вакном цудоўныя беларускія краявіды. Яны…У мяне нават слоў не хапае, каб выказаць прыгажосьць, якая зараз толькі мая. Жоўтыя дзьмухаўцы. Бялявыя пралескі. Сонейка і столькі адценьняў зялёнага колеру, што адчуваеш сябе як прыхільнік амфітамінаў пасля “прыходу” : бясконцая дзіцячая сапраўдная радсьць так і накрывае. Шкада, што пасьля бруднага і шэрага колеру горада, ты пачынаеш пужацца гаэтай сьвежасьці і зеляніны. Вочы заплюшчваюцца, бо фізічна для іх буяньне колераў – гвалт!!!
…Вырашыла пагуляць зусім у дарослую. Замовіла каву. Прынесьлі яшчэ вафлі, бо не знайшлі рэшты. Добра, так яшчэ цікавей:) Шкада, што трошачку не такі кубак, які паказваюць у кінастужках. Але ж сваёй шчырасьцю правадніца кампенсавала гэту акалічнасьць. Было б яшчэ добра, каб яна без перакладу зразумела, што я замаўляю ў яе каву, а не што-небудзь іншае. [ :( ]
Менск … Менск… Менск.
Зьбегчы і забыцца. Забыцца на …
/Зараз зірнула ў вакно. На зямлі ляжыць чалавек. Нармалёва апрануты, трошачку падвыпіўшы, мабыць. Але ж! [250x333]
гэта якімі трэба быць абыякавымі, каб не заўважыць і не дапамагчы? Ніхто не бачыць?! Хаха! У 40-50 метрах сядзяць будаўнікі. Не ведаю, безумоўна, што б рабіла я… Ведаю толькі адно: проста так не стаяла б і не зіркала ў той бок. Божа, выратуй гэты народ ад яго ж самаго!/
… на сьмерць. 30 дней па дзядулі. Паназірала за сваімі жанчынамі. Усё асунутыя, шэрыя, ніякія… Чырвоныя вочы, павекі напухлі… Бабуля зусім схуднела, стапталася. Маці нэрвозна адгукаецца на ўсё праявы майго розуму. Ээээх…
І гэта “О, Юля! Як вучоба?” Ідзіце вы ў сраку са сваімі “Як твая вучоба?” Лепш запыталіся, ці знайшла я сабе працу, а то бадзяюся, як лось. Хутка дваццаць ляпне, а я ячшэ без працы і на бацькоўскім карку сяджу. Ды так моцна сяджу, быццам цэмент паміж намі.
+ гэтыя павучаньні. “трэба, трэба, трэба!!!” Усяго ў жыцьці не схопіш! Вылучы тое, што табе даецца. Што цікавіць і.. уперад. Няма чаго на дробязі сябе раскідваць. Спатрэбіцца эканоміка – вывучым. Матэматыка? З крыкам, са сьлязьмі – зробім. Толькі не трэба гэтых павучэньняў, якія ўжо абрыдлі. Не вучыцьце жыцьцю, дапамажыце лепш матэрыяльна!
Дарэчы, Спадарыня Зося… Буду вам удзячна, калі тое, што вы замаўляеце - здзейсніцца… Але ж… …
… так, забылася: я ж вучуся быць неганарлівай...

Мабыць сёньня я канчаткова зразумела, чаму людзі размаўляюць на трасянцы. Гэта сталася праз тое, што толькі адзін чалавек мяне вымагае пераходзіць на расейскую мову: мой тата. Ён як бы і разуме, што яму мовяць, і як бы не разумее. Таму ў размове зь ім ў мяне атрымоўваецца нейкая дзіўная трасянка. Паназіраўшы за сабой, я ўрешцэ рэшт зразумела, чым абумоўліваецца такая з’ява, як трасянка.
 Большасьць людзей сярэдняга ўзросту (год так ад 30-50) вывучала мову ў школе ў часы вялікай і магучай дзяржавы СССР. Надалей сталася так, што выкарыстаньне мовы было справай непатрэбнай, бо агульнай мовай ўсіх краін і народаў была вылікая і магутн ая расейская мова. людзі забыліся на тыя веды, якія даваліся ім у дзяцінстве. Захаваліся толькі фанетычна-артыкуляцыйныя рэфлексы, якія ўласьцівы беларусам. Калі ж пасьля распаду СССР пачалалася хваля беларусізацыі (1991-1995гг. прыкладна), працэс зайшоў у тупік: людзі не валодалі тым лесічным запасам беларускай мовы, які быў патрэбен ім для зносін у новай самастойнай і дэмакратычнай Беларусі. Таму на глебе вышэй узгаданых фанетычна-артыкуляцыйых асаблівасьцей беларусаў, расейскія словы пачалі прыпадабняцца да беларускіх, тым самым адаптуючыся да абставін. Вось так мы і атрымалі тое, што маем.
Неяк зусім сумна атрымоўваецца:(, так?

 

08/06/10
***
Белае. Яно і так белае было і без гэтых сілікатных блокаў.
© Спадар Т.
***
Я зразумела, навошта я засталася: каб даядаць рэшткі. Сапраўдны кабаньчык такі!
***
Таможня дае дабро!
© Спадар Ш.
***
Працяг чакаецца…

 

Зараз мне стала ўсё зразумела. Усё-усё-усё!!!
Мана! мне было гэта вядома ўжо даўно, дзесьці там ўнутры. Зараз жа мяне канчаткова пераканалі ў гэтым.
Шчасьлівы твар натыкаецца на маю абыякавасьць. Але ж не: чалавек нічога надалей не разумее (!)… Добра. “Канструктыўнай размовы” у нас ўсё роўна не атрымалася, бо я не магла спыніць свой сьцёб, якім мяне расьпірала з валасоў да пят.
Ну.. Ну, магчыма выбачайце, я такая. Вы ж мяне ўсё роўна кахаеце такую. Вось і маўчыце.
А Спадара Т. вы б лепш не чапалі. Гэты ўспамін быў не на Ваш рахунак. Вашы жарты наконт разбітых сэрцаў, каханьняў і бла-бла-бла пакіньце летуценным дзяўчынкам, якімі будзеце спрабаваць замяніць маё цярпеньне. Яно, між іншым, скала “да сустрэчы!” вам. Чаму?... А не трэба было мяне раздражняць тым, што я не цярплю. Першы раз я прабачаю. Але ж я не Бог. Другога разу не бывае. Вам жа я давала “другі шанец” разоў, каб не памылицца, пяць. Годзе. Усё.

P.S.

Памылка адзін…
- Ведаеш, ты спараўды была добрым сябрам.
- Лягічны націск на слова “была”?..
*адказ адсутнічае, а павінен быць : “Не, “сябрам”.*

Памылка два…
- А калі я скажу, што ты разьбіла мне сэрца?!
- Не ўразіў.
- А калі скажу, што кахаю цябе?!
- Не ўразіў.
- А калі я табе прапаную ажаніцца?!
- Не ты першы і, дзякуй, не апошні. Не ўразіў.
- А можна я цябе праводжу да дому?
- Не. Ніколі.
*ніколі не гаварыць мне пра каханьне. Ні-ко-лі. *

Памылка тры…
- ..а як там Жэка?
- ну так.
- Ен жа цябе кахаў…
-Гэта цябе не павінна турбаваць.
* ррррр *

Памылка чатыры…
- Ты чакаеш, што я назаву цябе сукай, падлай, сволаччу...? Так ведай: я НІКОЛІ не скажу табе такое.
* лепш сказаў, тады б ў мяне былі падставы, каб цябе забіць, маральна, безумоўна, але ж забіць і арганізаваць хаўтуры. А то так будзеш бадзяцца аніякава…*

Вынік
Ты прасраў апошнюю магчымасьць мець маю літасьць.

07/05/10
***
- … вы решили сбросить кожу..?
- Вы змея?! о.О
 © Спадарыня К.

***
- В нашей журналистике есть только две стороны баррикад. Вы либо с одной, либо с другой. Посередине вас расстреляют!
 © Спадар Г.
- Тогда ты пойдёшь налево. Я пойду направо. И выстретимся мы в аду!!!
 © Спадарыня К.
***
- …если вы хотите, что ваш муж пейнтболил вас чаще…
© Спадарыня К.
***
“Великим становиться тот, кто заставляет себя заниматься любимым делом…Когда я миллионы раз провожу кистью по холсту – мазок, конечно, ужо получается, я уже научился это делать. А первое условие – чтобы человеку было что высказать. Ну и талант надо иметь…”
© Спадар Шынкарёў.
***
Псіхалогію журналістаў часта не могуць зразумець нават блізкія людзі.
 © Спадарыня Яршова
***
Чалавек ведае кошт сабе, ён даўно вызначыўся, што ўмеее рабіць добра, а чаго ўвогуле не можа.
Трэба мець спакойную мужнасьць, моц і мудрасьць, каб не намагацца скокнуць вышэй галавы.
© Спадарыня Я.
***
Працяг чакаецца…