П. Панчанка
“Беларуская мова”

Ільняная і жытнёвая. Сялянская.
Баравая ў казачнай красе.
Старажытная. Ты самая славянская.
Светлая, як травы ў расе.

Вобразная, вольная, пявучая,
Мова беларуская мая!
Дратаваді, здеквалі, мучылі...
Ты жыла і ў працы і ў баях.

Пра цябе, як сонечная дзіва,
І Купала, ды і ўсе мы снілі сны...
Ад цябе, ласкавай і праўдзівай,
Адракаюцца цяпер твае сыны.

Пра народ мой, цярпялівы, прцавіты,
Помняць партызанскія лясы...
Хто за намі? Пакаленне прагавітых.
Халуеў я чую галасы.

Я спяваў пра жыта і пра жаўранкаў,
Ненавідзеў акупантаў і прыгнёт,
А сягодння- вялікадзяржаўнікаў,
Што разбэсцілі вялікі мой народ.

Навучылі не рабіць-
Хлусіць і красці.
Дзеці ў школу з іншай моваю бягуць.
Я хацеў, нашчадкі вас праклясці,
Ды люблю сваю зямлю... і не магу.
1986г.