значыць, распавядаю спачатку пра кіно.
хадзіў у суботу ў кіно з дзеўчынай. у дзеўчыны добрая попа. не сакрэт, дзеля яе я і ішоў.
дамовіліся сустрэцца каля акадэміі навук пад аркамі. я, вядома, прыйшоў ледзь-ледзь раней (на 20 хвілін).
спачатку ад няма чаго рабіць пачаў нагамі гарнуць снег у кучу. проста так. тут мне прыйшла ў галаву добрая думка. уявіце сабе авальны торт. ну, як быццам узялі з картону выразалі 30 аднолькавых авалаў і склалі.
вось, значыць, я зрабіў 2 такіх авала-пастамента. на адным паставіў сьлед свайго правага чаравіка. прыняў сакраментальную паставу - архітэктар бусел глядзіць сваё тварэньне, якое прэтэндуе на сусьветную вядомасьць.
было задумана рамантычна - яна прыходзіць, бачыць мяне ў такой паставе і пытае - "што гэта?". ну або што-небудзь падобнае. а я павінен быў выдаць - сьлед чалавека ў маштабе 1:1...
і праз 3 секунды дадаць - правы.
тут павінен уступіць у гульню другі такі авал (парожні).
ну, не складана здагадацца, што на другім авале след павінна была пакінуць яна.
па задуме аўтара (мяне) гэта павінна было неяк зблізіць нас.
прыгожа? а то ж...
ну і як усё ўжо здагадаліся - нічога гэтага не адбылося.
т.к. яна мяне не разгледзела, то стала тэлефанаваць мне. я выйшаў з ролі, пачаў махаць рукой, што я тут, яна падышла.
я ёй - во, глядзі - сьлед
яна - ну ды
я не стаў рабіць акцэнты і вырашыў, што задумка не пракаціла.
далей я, значыць, жартаваў, юліў, клоўнічаў - усё як мае быць.
зайшлі ў кіназалю, сьвятло марудна згасла, і тут яна дастала з сумачкі...
высілак, барабанны дроб...
зефір у шакаладзе ў шапаткім пакаванні (а хто б зьдзівіўся калі б гэта былі чыпсы з джынтонікам)
я адпусціў яшчэ пару жартаў па фільме - міма.
паглядзелі, выйшлі.
я - як фільм?
яна - добрае кіно.
я (трохі з жартам) - так, нічога фільм, праўда - крыху соплі...
сакраментальная фраза - вось калі б сцэнары пісаў Хэммінгуэй, то фінал быў б зусім іншы...
яна - ну, Хэммінгуэй не рамантычны пісьменнік.
вельмі я жадаў сарвацца і папытаць "Дарагуша, а якія творы Эрнэста вы чыталі?"
але бусел добра выгадаваны малады чалавек.
і ён проста з жартам з'ехаў з гэтай тэмы.
таму як бусел зразумеў, што ніякіх такіх твораў Хэммінгуэя дзеўчына не чытала, а ставіць яе ў нязграбнае становішча буслу не жадалася, таму як у дзеўчыны вельмі добрая попа і буслу вельмі жадаецца за гэтую попу патрымацца... :)
пака-пака - тэлефануй
выпраўляць яе ў серабранку я не меў аніякага жаданьня.
на гэтым частка першая скончылася.
вывады - а ўсё проста -
аб чым гэта гаворыць?
гэта гаворыць аб тым, што з узростам я станаўлюся ўсё больш патрабавальным да людзей, да дзеўчын у асобнасьці,
гэта ў сваю чаргу гаворыць аб чым? а аб тым, што падсьвядома я шукаю не проста задніцу ў пасьцелю, а нешта большае...
В колонках играет: Dire Straits - Expresso Love

LI 5.8.22