Настроение сейчас - ніякае

я не хацеў нешта каментаваць пра гэта - слоў і без мяне шмат... жах...
чэсна - мне было крыху страшна, калі схапіліся з міліцыяй ля Макдональдсу (ля Цэнтральнага)...
потым запісаўся ў рух Мілінкевіча...
на Акрэсьціна не пайшоў - я не спужаўся, я проста не лічыў (і зараз не лічу) гэтае дзеянье апраўданым...
калі патэлефанавалі і сказалі пра тое што адбылося - доўга моўчкі лаяўся на Казуліна...
навошта гэта было? ці каштуе гэта тых ахвяр?
па мне трэба было прыняць якую небудзь рэзалюцыю тыпу "плян развіцьця руху на бліжэйшы час" (не гучныя словы пра "мы пераможам" і г.д., а канкрэтны плян, нават па пунктах) і разыйсьціся... паўтару - гэта проста мая думка...
зразумела, што ў бліжэйшы час усе сілы на дапамогу тым каго забралі, тым хто пакутаваў...
інфармацыйная вайна - вось дзе мы прайграваем, трэба нешта рабіць, працаваць, я гатовы ўдзельнічаць...

гучныя словы, але ўсёж

ВЕРЫМ! МОЖАМ! ПЕРАМОЖАМ!!!