я баюся ўрачоў...гэта ў мяне неяк з дзяцінства ў падсвядомасці...напэўна я магу быць добрым абектам вывучэння для псіхіатраў па гэтай тэме... урач для мяне, прычым любой накіраванасці - гэта асацыяцыя з шпрыцамі, бінтамі, лекамі, болем, кроўю (жах), новымі праблемамі і клопатамі...я не хажу да ўрачоў калі у мяне нешта баліць таму што я баюся іх дыягназаў, таму што пры слове "давайце на абследванне" я ледзь не трапляю прытомнасці і напіміны пра штогадовы школьны медагляд прымушаюць мяне сніць кашмары, і піць валерянку...Я БАЮСЯ ЎРАЧОЎ! і ня ведаю, што з гэтым рабіць!..праз некалькі тыдняў, адразу пасля вакацый пачнецца медагляд...і зноў я буду ўзбураца таму, што я прымусова павінна ісці ў паліклініку, глядзець на гэтыя белыя сцены і бачыць гэтых бязлітасных людзей з шклянымі вачамі ў белых халатах...я лічу прымусовыя медагляды-парушэннем правоў чалавека! ааа... можа стаць ўрачом....свае страхі трэба перамагаць...