[показать]

У нашым лесе ёсць крынічка,

Яна празрыста, невялічка.

У яе вадзе, нібы ў люстэрцы,

Глядяцца дрэвы і кусты.

Нават вярба свае касіцы

Палошча ў срэбранай вадзіцы,

Пераліваецца крынічка

У промнях сонца залатых.

І нездарма гэта  вадзіца

Прываблівае ўсіх:

Яна рухава, гаманліва,

Прыгожы, жвавы яе бег.

Нясе яе, на наша дзва,

У бок вялікіх рэк.

                       Ксянжук Дз.

У Старой Весі ёсць крынічка

У ёй цудадзейная вадзічка.

Яна здароўя прыбаўляе

І стому хуценька здымае.

Я п’ю з крынічкі не нап’юся

І сіле я яе дзіўлюся.

З сабой я набяру вадзічкі

З тае цалебнае крынічкі.

Хай дапаможа маім блізкім

Шлях да яе якім   няблізкі.

                                  Попко Э.