Шмат часу прайшло і невядома канчаткова: ці сапраўды спадар Вераніцын стварыў гэты цудоўны твор беларускай літраратуры – “Тарас на Парнасе”. Але зараз я не зьбіраюся праводзіць літаратурна-лагічныя дасьледваньні наконт аўтарства. Усяго падзялюся сваімі ўражаньнямі ад аднаіменнага спектаклю, які сёньня пабачыла ў “Тэатры юнага гледача”.
 Не ведаю, што мяне падштурхнула ўзяць квіткі: тое, што адну з роляў выконвае Аляксандр Гладкі, гульня якога мне ну вельмі спадабалася падчас мона-спектаклю «Синий автомобиль», ці тое, што гэта быў «Тарас на Парнасе” і я ніяк не магла прамінуць гэты спектакаль!
Зараз, як не пафасна б гэта гучала, хачу падзякаваць дзвум людзям, якія адкрылі для мяне такую цудоўную рэч як тэатр. Гэта Спадарыня Атрушкевіч і….спадарыня Прановіч. Так, спадарыня Прановіч. Мабыць гэтым вы мне і ўзгадаецеся: “Знаете, мне тут снова предложили билетики… Это не по теме, но рецензию, как бонус, я засчитаю!»
Так вось… Да імпрзы. Дзякуй акторам за цудоўныя гадзіну дваццаць. Гэта было шыкоўна! Эпатажна! Шчыра і па-беларуску. Так, шчыра і па-беларуску. Гукі песьняў “Старых Ольсаў” і “Ліцьвінаў”… О літасьцівы божа! Чаму я не магу ўсё жыцьцё жыць там, у літаратурных творах, дзе ўсё так шчыра і цёпла! У мяне столькі эмоцый, столькі ўражаньняў, што не знаходжу словоў, каб якімсьці больш-менш наромалёвым чынам пратлумацыць ўсё. А чаго тлумачыць? Мая вам парада: замоўце квіткі, абавязкова прыхапіце кветкі і … УПЕРАД на сьпектакаль! Не пашкадуеце:)

***

- Девушка, вы не могли бы вызвать мне такси?

- О.о

- Ну... у меня батарея в телефоне села...

- Я вам зараз дам тэлефон і вы самі замовіце:)

- О.о

- ... я сейчас дам вам телефон...

- Не нужно, я понимаю мову. ... Скажите, а вы случайно не на журфаке учитесь?

- ... О.о... ээээ ...

- "Как?" или "Откуда?"

- І тое, і другое...

- Ну, первое -  в Беларуси либо ненормальный пишет что-то  в ноуте без интернета, либо журналист:) И вы говорите на мове.  У нас говорят так либо те, которых выгнали по определённым, но всем известным причинам, либо студенты истфака или журфака:)
 Размова ў цягніку "Менск-Маладзечна" 21/05/10