Ты так прелестна, А я недужен, стар и сед, Мне очень лестно Ценимым быть на склоне лет. Твоею лаской, Я очарован и пленён, Волшебной сказкой, Стал для меня любовный сон. Чудесной рыбки Бездонно-синий, чистый взгляд, Твоей улыбки Лучи-вот всё, чем я богат. Твой образ милый Сокрыт в груди моей навек, В душе унылой Минут он замедляет бег. Я, не страдая, Люблю тебя издалека, Не жажду рая- -Я непохож на чудака. Подобной чуду Ты будешь, нежный ангел мой, Доколе буду Лишь в мыслях обладать тобой.

что ж...тема эта так редко бывает описана....

хоть у кого-то в личной жизни не швах))

-Адская_Мымра-, и у кого же?

armat, Прелестные строки...)) Ваши? Мне вспомнилось одно премилое стихотворение Амо Сагяна...) Դու չլինեիր այդքան անթերի, Ես չլինեի այսպես ավերակ... Դու չուշանայիր, ես չշտապեի, Եվ աշխարհ գայինք միաժամանակ: Եվ այն ժամանակ թող հանդիպեինք, Եվ ի՞նչ կլիներ, տես, այն ժամանակ...

В_а_Н_и_Л_ь, очевидно у автора этих строк...

-Адская_Мымра-, Ну это смотря как понять...на мой взгляд это тоска по любимому человеку...боль разлуки...и.т.п. и т.д.

В_а_Н_и_Л_ь, да это мои стихи. Кстати, спасибо за строки Амо Сагяна! К стыду своему, я практически незнаком с его творчеством. Очевидно, у всех стареющих армянских мужчин одинаковая психология...

В_а_Н_и_Л_ь, боль разлуки не всегда скрывает под собой неразделенное чувство...поверь мне))

-Адская_Мымра-, Верю...)

armat, Почему же стареющие?... Зрелые , познавшие жизнь...(и может быть тоскующие по молодости...)..... Жаль что Вы не знакомы с творчеством Амо Саляна...нет не к стыду Вашему...а просто жаль...Он очень легко читается и поднимает настроение...стихи Амо Сагяна очень просты в содержании и красивы...очень легко запоминаются...Люблю время от времени перелистывать сборник его стихов... *** Ես կուզեի քեզ հետ կիսել Վերջին պատառն իմ հացի, Ես կուզեի քեզ հետ կիսել Վերջին արցունքն իմ լացի: Ես կուզեի քեզ հետ կիսել Սրտիս բեկորը վերջին, Ես կուզեի քո գրկի մեջ Մթներ իմ օրը վերջին… Ես կուզեի՝ ինչ որ ունեմ Իբրև նվեր տայի քեզ, Ես կուզեի… բայց ի՞նչ անեմ Եթե հանկարծ դու չուզես: *** Ծովն էր, գիշերն էր, ես էի և դու, Չորս հոգով էինք, էլ ոչ ոք չկար, Թե իմանար մեզ ինչից է զրկում, Առավոտն ինքն էլ երևի չգար։ Մենք մեզ իրար մեջ որոնում էինք, Դաշնությունն էինք հյուսում մեր հոգու, Աստղերից կախված օրորվում էինք... Ծովն էր, գիշերն էր, ես էի և դու... *** Առաջին սերս ձնծաղիկի պես Ձնհալի միջից մի անգամ ժպտաց, Ինձ ոտից գլուխ մի անգամ չափեց Եվ իսկույն փակեց աչիկները թաց։ Երկրորդը խոնարհ մանուշակ էր մի. Կանաչ թփի մեջ թաքուն ծիծաղեց, Առավ համբույը ոսկեղեն շողի Եվ ամոթանքից գլուխը կախեց։ Երրորդը վարդ էր մի բոսորաթերթ, Ծանոթ էր արդեն արևի ուժին, Ինձ գերեց, տարավ, խաղաց սրտիս հետ, Փշերն ինձ տվեց, բուրմունքն ուրիշին։ ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա, Սուրբ հացը մեր սեղանի, Մեր հոգու կանչն է արդար Ու համը մեր բերանի: Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան, Մեր կշիռն աշխարհի մեջ, Նա աղն է մեր ինքնության, Էության խորհուրդը մեր: Մեր լեզուն արյունն է մեր, Արյունից ավելի թանկ, Մեր բուրմունքն ու գույնն է մեր, Մեր լեզուն մենք ենք որ կանք: Նա պիտի մեր առաջին Ու վերջին սերը լինի, Ի՞նչ ունենք էլ աշխարհում, Որ այսքան մերը լինի:

В_а_Н_и_Л_ь, спасибо за этот замечательный поэтический подарок! Стихи Амо Сагяна действительно хороши, но мне всё же больше нравится творчество поэта, написавшего вот это стихотворение: Տարիներն արագ, ամպերի նման, անցնում են անհետ,– Մոխիր է հիմա իմ հոգում անուշ երազների տեղ. Բոլոր հուշերը, բոլոր խոսքերը մարել են այնտեղ, Եվ այն, ինչ քաղցր էր, մաքուր էր, երազ,– ննջել է հավետ։ Երկար տարիներ իրարից բաժան, հեռու կողմերում, Դու ինձ մոռացած, ես քեզ հիշելով, կյանք էինք մաշում Դու ցնո՜րք, երա՜զ, անհաս թագուհի,– ես երկրի փոշում, Ես մեռա՜ծ, կորա՜ծ, մոլորվա՜ծ հավետ հեռավոր-հեռվում...

armat, Извиняюсь за долгое молчание... Очень красиво...Ваан Терян...Безусловно гений...Он единственный поэт читая которого я плакала...он трогает до глубины души...Удивительно следить как его стихи из года в год становятся всё более трагическими... Ողջույն քեզ, տանջանք, ահեղ հիացում Գրկիր իմ սիրտը, քեզ օրհնում եմ ես, Մանուկ օրերից իմ դուռն ես ծեծում, Եվ հոժար հոգիս ընդունում է քեզ.... Փռեցեք այստեղ մարմինըս հլու, Խաչեցեք նորից իմ խոցված հոգին, Սիրտըս բացված է անանց սիրելու Եվ տառապելու կրկին ու կրկին... Ո՜վ գերագույն փառք, վերջի՛ն հիացմունք, Արյունի՛ր սիրտըս քո համբույրներում։ Թափվե՜ք, իմ երգեր, արցունք առ արցունք Այնտեղ, ուր մարդկանց տանջանքն է լռում... А эти несколько стихов из его раннего творчества нравятся мне больше всего... *** Դու դեռ չես մեռել իմ հիվանդ սրտում, Դու դեռ ապրում ես երազի նման. — Բայց չէ՞ որ միշտ էլ երազ էր միայն Պայծառ պատկերըդ այս անապատում... Ես քեզ սիրում եմ, դու դեռ չես մեռել Ես ամենուրեք քե՛զ եմ որոնում. Դու, երազների լուսե օրրանում՝ Անո՛ւրջ, որ գուցե բնավ չես եղել... Քեզ իմ կարոտի կսկիծն է վառել Երազանքներում իմ նվիրական. Իմ քույր, իմ դահիճ, իմ սուրբ սիրեկան, Ես քեզ սիրում եմ, դու դեռ չես մեռել... *** Ապրելուց քաղցր է մեռնել քեզ համար, Զգալ, որ դու կաս և լինել հեռու. Երկրպագել քեզ առանց սիրվելու, Երազել միշտ քեզ — լինել քեզ օտար... Ստվերըդ փնտրել ամեն տեղ, ուր խենթ Հոգին կարող է թռիչքով չափել. Անանց կարոտում անվերջ տառապել Եվ լինել քեզնից բաժանված հավետ... Ու գերեզմանում սև հողերի տակ Եվ ոչ մի հուշով սիրտըդ չըտանջել, Զգալ, որ անցար, և քեզ չըկանչել, Ու չըխռովել բերկրանքըդ հստակ... *** Հեռու ես անհաս, իմ լուսե երազ, Բայց քեզ է սիրտըս փայփայում թաքուն, Փռված է լույսըդ շուրջըս և վրաս, Անհուն աշխարհում և իմ հեզ հոգում։ Քո հեռու երկրի ուղին չըգիտեմ.— Գուցե ես ինքըս ստեղծել եմ քեզ, Աստվածացրել եմ, որ քեզ աղոթեմ, Հըրամայել եմ, որ վրաս իշխես։ Եվ քաղցր է լինել քո կամքի գերին, Քո չարությունը բարիք համարել — Կրծքաբաց ելնել ընդդեմ քո սրին Եվ այդ մահաբեր ձեռքը համբուրել... *** Իմ խաղաղ երեկոն է հիմա Մեղմալույս, և՛ տխուր, և՛ անուշ. Քեզ երբեք սիրտըս չի մոռանա, Իմ մաքո՛ւր, առաջին իմ անուրջ... Տարիներ, տարիներ կըսահեն, Կըմեռնեն երազները բոլոր — Քո պատ՛կերը անեղծ կըպահեմ Օրերում անհաստատ ու մոլոր։ Ե՛վ տանջանք, և՛ բեկում, և՛ թախիծ — Սև օրեր ես դեռ շա՜տ կըտեսնեմ. Անունըդ թող փարոս լինի ինձ Սուտ կյանքի և դառը մահու դեմ... Вы наверное удивитесь, что мне нравятся поэты столь различные в своём искусстве творения...Но я однозначно могу сказать что одинаково люблю и ценю поэзию таких авторов как Чаренц, Севак, Терян, Туманян, Шираз, Исаакян, Сагян, Капутикян...каждый из них по своему одухотворяет меня, вдохновляет и инспирирует к жизни...

В_а_Н_и_Л_ь, спасибо за прекрасную подборку стихотворений Терьяна! Он вообще мой любимый армянский поэт (не считая Саят-Нова). Я, в отличие от Вас, имею более узкий диапазон вкусовых пристрастий. Я вообще по натуре своей являюсь воинствующим эстетом, и в поэзии мне больше всего нравятся те авторы, которые уделяют максимальное внимание совершенству поэтической формы, при, разумеется, соответствующей глубине содержания.

armat, У меня наверное всё ещё впереди...Возможно со временем я стану в более зрелый способ воспринимать поэзию и точнее определюсь в своих пристрастиях...

В_а_Н_и_Л_ь, мне очень приятно, что Вам понравилось мое стихотворение Жаждешь ты блаженства... У меня есть своя поэтическая страничка. Вот ее адрес http://www.stihi.ru/author.html?armat Там же указан мой e-mail. Пишите!

armat, Большое спасибо...) Обязательно...

красивые стихи!

Ответ на комментарий armat # Артур, как хорошо вы опять написали! Замечательное стихитворение!

Goldfisch, спасибо...)

Goldfisch, спасибо за похвалу!