Настроение сейчас - цвярозы настрой

Чорны кашак з зялёнымі вачыма, вялікімі, бы ліхтары, якія глядзяць на цябе з цёмнага кута. Заўсёды баялася гэтых вачэй. Яны – нянавісць.
Яны ў чорнай постаці сярод пустых людзей. У чалавека з вялікім чорным капялюшам і сцятымі вуснамі.
Вочы нянавісці.
Не вытрымліваеш і апускаеш свае.
А калі сам становішся такім, не вытрымліваеш і ламаешся, як трасцінка.
НЕНАВІДЖУ. I hate. I hate.
І страшна, але справядліва. Ненавідзеш, калі не чалавек. Любіць нас не навучылі.
Калі знішчаеш! Іх і сябе! Выдаляеш, рвеш, спальваеш. А ўнутры атрутны салодкі боль.
Маўчанне – гэта таксама нянавісць. Маўчыш і ціснеш на “rapit”, становішся мурашкаю з налітымі крывёю лёгкімі
Гэтыя вочы, вочы нянавісці, пазнаеш адразу.
Мы адны, калі ненавідзем, і ўвесь свет супраць нас.
Нянавісць – мая вайна. Вайна за нашыя душы. Прайграеш яе – і назаўсёды застанешся хворым.
Той, хто ненавідзець, просіць. Прабачце яму!
Калі вы любілі і кахалі – прабачце яму, і ён забудзе, як сціскаў кулакі – да крыві пазногцямі – і нема крычаў.
Таму што. Ніколі не пытайцеся чаму.
Паглядзіш на зоры – і ты знік!
Цябе няма, калі ты – нянавісць. Ты нішто. Ні імя, ні полу,ні вачэй. Іх засціў боль.
Прабачце ж яму, ці ён – пустэча.