Настроение сейчас - шотойпісец.

Из этого лета, лета моего взросления, со мной навсегда осталось множество счастливых моментов. Они мои и только мои, и их невозможно описать, так как никому другому невозможно понять, что же в этих мелких и незначительных происшествиях такого особенного и волнующего»
Цяпер гэта і мае словы. Мае, і мне зараз занадта моташна, таскліва і душна, бы нажом па сэрцы, якое задыхалася ад шчасця. А давайце не будзем кахаць, каб потым не ненавідзець, давайце не будзем сябраваць, каб ніколі не раставацца, давайце не будзем радавацца і смяяцца, бо калі Бог угледзіць гэтае, ён вырашыць, што нешта не так, няма гармоніі і раўнавагі, а потым надзеліць нас слязьмі і глухім рыданнем. А нечага было! Людзі, жывыце як насякомыя, не адчувайце, не адчувайце!
Гэтыя салодкія пацалункі, мілая ўвага і задорная прапанова незнаёмых мне людзей “А давайце ўсе размаўляць па-беларуску!” я смяялася і думала “не, яны дурныя, няпраўда, несур’ёзна!” а сапраўды, гэта толькі адна ноч, акая пройдзе і не верніцца.
Гэта толькі некалькі дзён, якія назаўсёды будуць жыць ў маёй памяці, і я стаўлю іх у адзін радок з летам 4 года, самым шчаслівым маім летам, якое ніколі не паўторыцца. Без ілюзій і без перабольшвання, моманты, якія адбываюцца раз у некалькі гадоў, а потым – жыві як хочаш! Як хочаш чакай, чакай, успамінай, спадзявайся! Як хочаш!
Ніхто не скажа табе, колькі, ніхто не паабяцае, што калісьці будзе хоць што-небудзь падобнае. Я амаль нікому не распавяду і не здолею растлумачыць, а хаваць буду дзесьці глыбока ў душы. Дзеля гэтага і таму жыць.
Жыць таму
! Ці што, зноў плюнеш у мой бок і яшчэ 4 гады няверы?