Настроение сейчас - боязна.

..........фрэнды....фрэндосы....Вы паз’язджалі з глузду, людзі? Яшчэ не сябр, а фрэнд, і як быццам бы ў знаёмыя ўжо не запішаш, не, хочацца каб усе бачылі, колькі фрэндаў. Цэ ж такі статус!!! Навошта гэта вам? Навошта шукаць у Кантакце людзей, з якімі ледзь-ледзь вітаўся ў школе? Навошта дадаваць да спісу таго, хто проста мінуў тваю старонку? Навошта бачыць на асабістай старонцы людзей, якімі пагарджаеш – узаемна, з якімі не хочацца размаўляць – ну і што, што мае аднагрупнікі. Наскрозь ілжывае, крывадушнае слова. Гэта мой ФРЭНД!....Цьфу, МОЙ асабісты чалавек. Я вырашыла...сёння яшчэ разок пачышчу сваю старонку...З апошняй чысткі колькасць людзей зменшылася з 28 да 22, а сёння......можа, іх, застанецца 10, але ж гэта мае сапраўдныя СЯБРЫ, і я не буду хавацца за блазнаватым словам ФРЭНД. Ах да, гэта ж віртуалімці – тэрыторыя мроі і міражу.....Нічога...і тут ёсць мае сябры. Значыць, калі прыйшоў час, яні не замаўчалі, не сталі абыякавымі...Зато я ўпэўнена, не буду баяцца гэтага слова...СЯБАР....яно святое....Па-за экранам.....так....я трошкі баюся яго.....тут ўсё інакш і зашмат нюансаў.....Страшна, што ў адказ пасмяюцца ў твар....Хіба павінна быць сорамна, калі ты найшоў родрую душу? Проста не трэба заплюшчваць вочы, будзь відушчым, чалавек, каб потым не было так вусцішна, каб потым не выракацца....эх, век эгаізму......як і слова партнёр – бізнэс і нічога асабістага?