Настроение сейчас - вельмі крыўдна

А ты не любі мяне гэтак жа, як усе яны, тады я і табе буду хаміць, дзярзіць, кпіць, сцябацца. Кім бы ты не быў, чалавек. Я вазьму мялок, і надрапаю на шафе слова ВАЙНА, а пасля яго шматкроп’е. І нікому нічога не скажу. Разумей сабе як хочаш. Раніцай я буду прачынацца і бачыць гэтае слова, і не забуду. Калі ж аднойчы яно знікне, я зноў аслепну, і мне падасца, што ёсць мір і радасць. Пасля чарговага сну-раману я прачнуся шчаслівай і зноў уяўлю, што гэта ўсё прыдумаў злы клоун, маску якога не сарве нават чужая рука. І будзе так.... Я не забуду, што ідзе вайна за нашы душы....Хай будзе так заўсёды, яны будуць ненавідзець мяне, і аднойчы ты ім паверыш. Паверыш, што я дрэнь...Тады я зраблю, як заўсёды, я не буду змагацца за цябе. Вер ім, вер, і я проста замаўчу, я знікну для цябе. А ты знікнеш для мяне. І кароткае слова ВАЙНА з сённяшняга дня будзе мець для цябе сэнс. У гэтай вайне ты ўжо перамог, і перамагае кожны. А я маўчу. Ну і што? Табе добра? Ты шчаслівы цяпер?