Хоць на некаторых момантах было не так цікава, бо гляджу 2-гі раз; хоць пад бокам сядзеў Карлсан са сваімі адвечнымі пытаннямі, хоць на спектакль зноў жа пагналі класы падлеткаў (не забываем, што гэта ТЮГ) – усё адно мурашы натоўпамі бегалі па руках, спіне і шчаках.

 Чорт. Я хачу саму гэтую п’есу (т.б. тэкст спектакля). Бо зацытаваць там будзе што. Ааа… якія словы… Не, словы звычайныя. Мы ўжываем іх кожны дзень. Але як яны спалучаны… Прыкладна спрабаваць сказаць як там было не буду – толькі спасую ўсё.

 Ыыы… Хочацца ўсіх на яго [на Матылька] вадзіць. Першы быў Карлсан. Шкада, але ёй, адчуваю, не асабліва так і спадабалася (канешне, першы – “Войцэк”, дзе ж тут да “Матылька”! Хаця не. Яна проста спраўднага лайна не бачыла) А я б глядзела і глядзела… Ну, хто наступны са мной ? )

Зы:  Ані зноў не было (( Адчуваю, так і не траплю на яе (( Зорка ж ўжо, блін =(( Хачууу…