нiчога не бачу! бо плачу... заўсёды я нешта раблю не тое! заўсёды тыя, хто разам са мною, пакутуюць з-за мяне! я не проста iдыётка! я брудная пачвара!!! Я поўная нiкчэмнасць!
колькi б я не спрабавала, усё роўна раблю дрэнна... цi гэта мой праклён, цi нешта iншае?.. не, гэта ўсё я... гэта мая вiна... кожную хвiлiну майго жыцця... мая вiна...
дзякуй цябе. калi ты з'явiўся, я змагла зноў плакаць. я адшукала ў самой сябе тое, што некалi згубiла... але... зноў я губляю гэта... прабач мяне, калi ласка! касумi не хоча вяртацца сёння... яна гаворыць мне, што я сама вiнаватая... што я заслужыла пакуты! i праўда...
мой лёс - адзiнота.
я паверыла... уяўляеш??? я паверыла!.. паверыла...
а цябе няма... ты знiк... пакiнуў мяне...
вочы зачыняюцца, але я не магу заснуць... усё тое ж пачуццё паглынальнага страху не дазваляе мне правалiцца ў глыб яскравых прывiдаў, уяўленняў... i так будзе заўседы, калi ты не са мной.
можа, усё гэта лухта?.. можа... лёс...

дзе ж ты? чаму ты не тут?..