Цікаўна назіраць за белымі сняжынкамі, якія падаюць з неба. Цікава, чаму іх адтуль пасылаюць да нас? Каб нас узрадаваць? Неба святое.
Я столькі ўсяго зразумела за гэты год, і на новы год плакаць ужо не буду, як у пачатку гэтага года. Ня буду, таму. што навучылася жыць, а не паміраць паступова. Я ведаю, што жыццё ў некаторай ступені утопія... Але змагацца МОЖНА! Хаця б ў сваім сэрцы, але можна...Гэта галоўнае, што я зразумела...
За гэты год здарылася многае, я вельмі змянілася як чалевек, зразумела, чаго я жадаю ад гэтага жацця.. На дадзены момент ва ўсякім разе)
Начну спачатку...
З весны я вынесла адзін момант. Я навучылася берагчы і шанаваць сваё сяброўства! Я перастала ругацца з самай дарогай сваёй сяброўкай, мы з ёй па іньшаму паглядзелі на наша сяброўства. Мне уё роўна, што я змкнутая. што у рэале (у адрозненні ад нэта) у мяне мала шаноўных сяброў, дакладней гэта толькі Насця. Астатнія проста людзі, з якімі я састаю у некаторых зносінах, але не болей за тое.
Летам я перастала піць і курыць.. Да у пачатку было, ды няслаба . Але я адказалася ад гэтага, а яшчэ навучылася адсеіваць "непатрэбных" людзей)
А яшчэ я летам яшчэ болей палюбіла сваю родную матулю, і перад тым, як што-небудзь утварыць я думаю аб яе пачуццях перш за ўсё.
Яшчэ летам я зразумела, што я сапраўды вельмі люблю сваю Радзіму. Бо яна ж сапраўдна, як другая маці! З кім мы дзелім адзіноту? З небам над ей і паветрам у ёй, з родным домам пабудаваным на яе зямлі. І няхай там на конт палітыкі..тьфу..я нават састаю ў БРСМ...ды якая розніца (што б тм некаторыя не казалі).. галоўнае не у тым, куда там упісана мая фамілія 9а у мяне і білета нават няма). галоўнае у тым - што ў маім сэрцы... я сябе не выгароджваю..перад сабою, а праўду кажу)
За лета вельмі змянілася мая сяброўка Даша, ды многія іншыя гэтак жа..а яшчэ летам я пасябравала з М.А... але ж гэта ўжо адносіцца да восені) (пладавітае лета выйшла)
А вось восень, дакладней яе канец выдаўся даволі складаным. Бо з майго жыцця выйшлі два дволі ня дрэнных (гледзячы з якога боку глядзець) чалавека. Дар'я і Аляксандар. Спачатку было балюча. Але час лечыць усё. Гэта навучыла мяне заўсёды ў жыцці карытсацца ісцінай "Усё, што не здрараецца - усё к лепшаму", альбо "Калі гэта здарылася, то так было трэба..Я зразумею гэта потым, але гэта так".
Ну і на пачатак зімы выпала ледзь не самая гршае... Ну, так сама гледзячы з якога боку паглядзець. Разайшліся мая маці і отчым, якога я прывыкла зваць татай, бо ён з намі прыкладна з таго часу, як мне споўнілася 4 гады. Разумова я да яго прывыкла. але мне многае ў ім не падабалася. Але калі ён сыйшоў я была рада таму. што мне ніхто не будзе капаць на мазгі, і спужалася змен. Я была б не супраць, калі б "папы" зусім не было. Мне не страшна гэта. Але ж на месцы таты з'явіўся новы чалавек. Не, ён не дрэнны. Але падкрэсліваю НОВЫ. Я і пры бацьке напрыклад не магла есці на кухне 9вось нешта не магу я так і ўсё).. А тут уявіце сабе - зусім чужы для мяне чалавек. Тады было пачуцце, што лішняя. А зараз яшчэ мацней!
Вось напэўна ўсё самае асноўнае... Змянілася многае, галоўнае - мае адносіны да жыцця.

А цяпер а самым добрым. Я заўсёды напэна любіла зіму, але толькі зараз зразумела гэта. Я вельмі моцна люблю навагоднія святы.
За гэты год са мной канешне здарылася не толькі гэта вось ўсё.
Ёсць вельмі добрыя рэчы. Нпрыклад я знайшла шмат сяброў у нэце.. Хай кажуць, што ўсё гэта лухта. але я сапраўды люблю гэтых людзей - КАЦЕНЬКА ТРАЦ'ЯК, СЯРГЕЙ МАЛЁВАННЫЙ, УЛАД АНКУДОВІЧ, Каця Ліем, Вікторыя, Руслан Шынкевіч, Павел Бахур,Наталля Мазурына, Дар'я (Дафна).
Мяне зараз ахопвае жаданне усім сваім сябрам падарыць цуды, спадзяюся, што хоць ад майё пяшчоты ім будзе цяплей!

[700x525]