у дэмакратычных дзяржавах пэўныя людзі зьяўляюцца носьбітамі пэўных палітычных поглядаў і ідэй. Яны час ад часу ходзяць на выбары й галасуюць за партыю (ці кандыдата), погляды якой (якога) больш блізкія да перакананьняў гэтага чалавека. Такім чынам яны ўдзельнічаюць у грамадзкім жыцьці сваёй краіны.
У нашай жа сітуацыі такая сістэма не працуе. Не буду казаць чаму - мы ўсе гэта добра ведаем. Адсюль можна зрабіць няцяжкую выснову: быць проста носьбітам пэўных палітычных ідэй у нашай краіне - н е д а с т а т к о в а. Неабходна самому рабіць пэўныя захады па ажыцьцяўленьню сваіх ідэалаў. Толькі такім чынам можна неяк чагосьці дамагчыся.
Ёсьць яшчэ адзін фактар, які таксама застаўляе дзейнічаць. Жывучы зараз і ўсьведамляючы сітуацыю мы проста абавязаны штосьці рабіць для яе вырашэньня, бо нашае бязьдзеяньне - на карысьць рэжыму (не люблю ўжываць гэтае слова). Тады дзяржава фактычна без перашкод можа і надалей рабіць што заўгодна.
Тут зноўку прыходзім да ўжо выказанай раней думкі - ўсё ў нашых руках! Больш за тое - толькі ў нашых руках. Бо, як вядома, "спасение утопающих дело рук самих утопающих". І ад нас залежыць, патонем мы, ці даплывем да берага.