[533x400]
В колонках играет - Талькаў - КПСС
Настроение сейчас - жалоба

...он вскочил на коня, проскакал полверсты,
но как вкопанный встал у речного встал у речного затока
и река приняла ордена ордена и кресты
и накрыла волна золотые погоны.
Ветер сильно подул, вздыбил водную гладь,
зашумела листва, встрепеулась природа
и услышал казак: "Ты идёшь воевать
за народную власть со своим же народом!"... (c) Талькаў

ух бляць, няма інтэрнэту, дык хоць закапайся. Вось прыходзіцца патрошку па безпарольцы, а картку ўсё некалі купіць, ды баюся што грошы куды на больш патрэбнае спатрэбяцца. Пішу вось зараз у нататніку, а адпраўляць буду папазней. Нават не памятаю калі і пра што ў мінулы раз пісала!
Сніўся сон, што мяне зганілі за забойства нейкага барыгі. Спачатку я адмыкалася маўляў вы чаго, ды я яго не ведаю, як і калі мне яго забіваць, а потым пофіг стала. сыйшла ў сне ў астрал. Потым праўда моцна здзівілася і ўзрадавалася што мяне апраўдалі ўжо на судзе і выпусцілі прама тады. Потым я пахабная з сябрамі Акма на Машэрава (я так у сне думала што гэта Машэрава), там быў нейкі мост, за якім была памежная зона і ясная справа хадзіць там нельга было. Ну яны пабеглі туды... я за імі. Збеглі драць яблыкі на дрэвах. Але на вуліцы стаяў сакавік месяц і снягі адталага было па калене. Зваротна пабеглі хлопцы, а я не магу, як толькі пачынаю збегчы мацней гразну ў гэтым снезе, ну думаю пайду паволі, глядзіш і дайду (я не ведала тады яшчэ што гэта памежная зона). Іду я сабе, ну хвалююся, спяшаюся (месца было незнаёмае) і тут мне сустракаецца бабулька ў бардовым паліто з бярданкай (вартаўнік) і гаворыць каб я адгэтуль хутчэй матала, таму што гэта памежная зона і мяне тут могуць злавіць і зноў закатаць пад суд. Ну я ёй пачатку тлумачыць маўляў нічога не магу парабіць, у мяне нагі гразнуць у гэтым лайне. Яна разгарнулася і сыйшла. Дайшла я нарэшце да гэтага маста. Думала спыніцца пад мастом, але потым вырашыла для ўпэўненасці прайсці за мост трохі. Потым у мяне яшчэ нешта трэцяе было з правапарушэннямі, але гэта я памятала току адразу як прачнулася. ды і наогул, трэба мне прачынацца і крыху раней і запісваць што мне сніцца, там глядзіш і кнігу можна будзе выдаць! гггг
Бля так па Талькаву змаркоцілася, зараз не магу наслухацца. Хоць там і пра расію спявае, але ўсё роўна аб жыцці, няхай і кацапаў.
У Акма памёр дзядзька, ад рака лёгкіх. Не буду я тут разводзіць загонаў што як гэта жудасна калі чалавек памірае і гэ дэ. Не так гэта... Чалавек памірае і потым нараджаецца ў іншай істоце. Ды я веру ў рэінкарнацыю. Але гэта хоць бы недаследавана, не то што верыць у бога які жыве на небе і маліцца на малюначкі.
бля, як мяне дастаў татка. Не таму што ён на мяне накрычаў або адымаў завошта-то, не... нават наадварот, грошай даў шмат. Але напружвае, моцна напружвае. Не ведаю чаму. Але з маці так ціха і добра, утульна... а з ім... ну як быццам чужы хтосьці ёсць у кватэры і пачуваешся не ў сваёй талерцы...